Ignassi Isler/Sah, sah, chi ciama l’amolàire

Sah, sah, chi ciama l’amolàire

Canson 23

Prima part, 1748

Sah, sah, chi ciama l’amolàire
Ch’ ven da Paris?
I son tornà ch’a l’é pa ‘d vàire
An cost pais.
S’i veule un bon ciaramolat,
Quambin quàich vòta i stramba,
Con tut lo-lì i son n’omnat
Ch’i seu ‘l mësté sot gamba.

S’i-i chërde nen, fè ampò la preuva
S’i sai molé:
Portè ‘d framenta e frusta e neuva,
E sté osservé
Com i fareu la ponta e ‘l taj,
Ch’i veuj ch’iv maravije:
Voi i diré ch’i n’avì mai
Vëdù còse parije.

Stupive nen quambin i sia
Ampò baleus,
S’a-i fuss un’uja, i la trovrìa
An mes dle preus:
Am han mostrà un preservativ
Ch’a l’é ‘l giuss dl’uva pista,
A l’é un armedi pa cativ
Për conservé la vista.

J’heu virojà tuta la Fransa
E ‘l Dofiné,
J’heu spèis mangiand a crëpa-pansa
Tuti ij mè dne;
E pur i vivo alegrament,
Përchè con la mia mòla
I vad vagnandme con pòch stent
Sovens quàich parpajòla.

J’heu ch’una còsa ch’am molesta,
Ch’a l’é sta smens
Ch’j’heu ant la camisa e su la testa,
Ch’am mòrd sovens:
A va dasandme quàich tnajà
Sta rassa malandrin-a,
Ampò për dnans, ampò da là,
Ampò giù për la schin-a,

S’j’heu bin la borsa ampò lingera,
Còs é-lo lolì?
Tant a-i é gnun su costa tèra
Pì alégher ‘d mi;
Përchè ch’im seu pro dësgagé
Con la mia brava mòla
Për guadagneme da mangé,
E andé fasand quàich giòla.

Sconda part, 1746

Al folat malinconìa,
E chi stà covela an sen:
Chi veul ‘d crussi, ch’as je pija,
Ch’ mi në veuj savèje ‘d nèn.

Cheur giojos ël Siel l’agiuta,
L’é un proverbi bin antich;
Sta rason chi la disputa
L’é na testa d’arabich.

Sté vivend a la ventura
Col é ‘l stat ël pì giocond:
Chi dël mond pì pòch as cura,
L’é padron ëd tut ël Mond.