Ignassi Isler/La biondin-a dël Giardiné
La Biondin-a dël Giardiné
modifichéUna Figlia d'un Giardiniere bionda come una zingara, innamorata d'un Barcaruolo
La Biondin-a dël Giardiné
L'é an-namorà d'un Galiné
ch'a veul fé 'l pofarbàco e 'l gròss
Sùbit che a l'ha sinch sòld adòss.
A l'ha 'l capel bordà d'argent
Portand da là sò ciò ruznent,
Pa vàire manch longh d'un trabuch,
Fasand ël fier, cól mamaluch.
Òh, s'ëj vëdèisse a fé l'amor,
Col fant da piche e dama 'd fior!
A l'é un piasì, che con afession
As dàn dij bódro e dij pëssion.
As veulo peui una gran bin,
Tut ël dì stan ant ël giardin
Al gròss calor a comedié,
Piandse pòch gust për travajé.
Venta peui dì ch'a l'é un faseul,
Veul fé 'l grassios, un barcareul
Ch'a l'ha 'd manere e tut ël deuit
Che a l'ha un burìch a plé ij bëscheuit.
S'una sol sèira, ò una matin,
Chial peul nen fé sò san trotin,
Venta sentì con che dolor
Fan dij sospir për sot e 'd zor!
Chila 'd longh manda a l'indoman
Quàichdun a vëdlo për sotman
S'mai 'd vòte, për dësgrassia, ai fuss
Tacà la frev ò sautà 'l fluss.
Ma quand a torna, òh che gran gòi!,
Tuti doi smìo squasi fòj,
Antlora as fan dij compliment
Ch'a l'é un piasì tnije da ment.
As fieo, 'd vòte, ant un canton
E 's van contand mila razon
E ij sò torment, da soj a soj,
Ch'ai chërpa 'l cheur a tuti e doi.
La mare, peui, ch'l'ha 'd cognission,
Ai veul pa deje 'd sugission,
Për costa gran razon, ch'a dis,
Ch'a venta nen sgusté j'amis.
A son comprasse un bel tabass
Për fé d'armor e 'd gran fracass
E ciaudroné tuta la neuit.
Guardé che landa e che bel deuit!
E-nomo un pò a la conclusion:
A l'han dë bsògn d'euli 'd rolon,
Lo-lì veul dì d'un bon toiror,
La mare e fija e lë sfojor.