Ignassi Isler/Delle signore magne

Delle signore magne modifiché

1. Signore Magne,
Se bèive dël vin doss
Con dle castagne,
Avroma ‘l temp ventos.
Se gionze ‘d fasolat,
Che tron e che gran s-ciàt
An mez a le montagne
As veulo fé sentì,
Signore Magne!

2. Se bute ancóra
Ëd cìser e ‘d cisèrche për dë ‘d zora
Con ‘d fave fricassà,
Ohimì! Che brut armor
Veul fé vòstr ass da fior!
Ciapé un pòch le filagne
A stranuvé për là,
Signore Magne !

3. Pié ‘d siole[6] an mnestra,
Se veule carighé bin la balestra ;
Con d’uva an sla rosà,
Se ai intra ‘d riz al làit;
A l’è giusta vòstr fàit
D’andé për le caussagne
Fazand ij vòstr consèrt,
Signore Magne.

4. St’argiovissanza
V’andrà a costé ‘d camise an abondanza
Përché che a peul pa ‘d manch
Che a fòrsa ‘d petarej
Në fasse dij bindej
Da empìne dle cavagne
Për vende ai strassamiù,
Signore Magne.

5. J’heu mach pagura
Che veuje rendne l’ària scura scura
A fòrsa ‘d gran nebiass:
Ma, peui, j’eu ancor pi por
Che dvento dël color
‘D sofràm e ‘d breu ‘d lazagne[8]
Për cósti vòstr përfum,
Signore Magne.

6. Andé ant le stale,
Tiréve la camisa su le spale
Ché sie an libertà ;
Lì, sensa sugession,
Podì tiré ‘l canon
Tra voi àitre compagne
Con tut ël gust dël mond,
Signore Magne.

7. Ma piéve guarda
Che, ‘d vòte, a vë scapeissa la mostarda
Tut giù për ij causset;
Përché, se ij vòstri arsòrt
A son nen bon e fòrt,
Se a l’àbio dle magagne,
Le frange a vë scapran,
Signore Magne.

8. Se la cisrera
A vnèissa a spataresse un pòch për tera,
La bzest che rabadan!
L’è vèi ch’a peul giuté
A chërse lë liame:
ma peui, për le campagne,
Miràco s’a l’è bon,
Signore Magne.

9. Am ven an testa
D’ mandeve dont a fan quaich gròssa festa
A dësparé ij mortrat.
Për li, podrije ancór
Pro fede grand onor,
Për fé sauté ‘d safagne
A tuti ij bombardié,
Signore Magne.

10. E s’un sol viagi
La gent av sentirà, fé pur curagi,
Vëdrìie lò ch’a sarà,
Ch’a fassa bel o brut,
Sarì ciamà për tut;
E, li, veuj che guadagne
A galossà, ij quatrin,
Signore Magne.

11. Na, se vorèisse
Fé cóst mesté, ventrìa peui che aindeisse
Sovens a l’arsenal
Për fève buté un gran
Ai vòstri patapan:
Përché da ste cocagne
I reste sfogonà,
Signore Magne.

12. E, così, piéve
Un po’ sta bela arseta che vuej deve:
Stopeve bin l’ussat.
Ai manca pa ‚d cornat.
Ventrà, però, che ëj bagne
D’ senëvra e d’àqua fòrt,
Signore Magne.