Artorn


Serman I

modifiché

Giornà d’ombre d’ësplin  posà ‘n sël cheur
ant l’ambrun-a ‘d na stèila selenìa
am pòrto slussi d’argent: ùltim feu
viscà da splùe ‘d sabr che Grand tnisìa.
 
Grand dësconossù, ch’ l’é rivame nèn,
nen un papé dl’istess color ëd j’òss,
mach la memòria fòrta covà andren
coma un serman d’antan ch’as signa adòss.
 
Memòria che san savèj d’àutri fàit
l’ha mës-cià, a mòda veja, gena e ben
për rivé da dalògn coma n’avàit.
 
Avàit sempe a l’arvangia ‘n sl’angonìa
dël vive l’ombra ‘d lus dla neuit ch’a ven,
lògn d’anté chiel a viv lus mai finìa.

1983