Dumini Badalin/Pas

Artorn

Pas

Ra vogti ra me ca? ’Nsuma der brich.
Da banda‚ d vì, da t’sori der boschett.
Re ’na casòta vegia pei d’Bosticch

Ca’ r’avo redità i mei doi vegett
con beni squasi a serb a ’ddo giornà
da ’n barba o da ’na magna. ’M’na vis nen.
E là re propri vanda mi son nà.

Adess a j’eu ficiala. La sta ’nden
’na cobbia ’d carabrèis, con in matett.
Travajo der cò lor. ’N po’ dasient,
ma seu che ra botega d’ Carianet
a pago, sensa fè parlè ra gent.

Ti t’seisi què ca’ preuv beichè la t’sori!
Jeu tanc ’d coi ricòrd, tucc sbardà
tacà cor’ rivi, ’n’ti ronzè der mori,
’n tra sabbia do rivass, drè da ra cà,
der temp lontan co j’era ’n rabuchett.

T’sii sdatna. Son sta via da qui bomben,
ma mi jeu mai smentiaro ’r me dialett,
pirchè son i ricòrd ca smentii nen.
Vagh mai a voghi vanda je ra cà.

Ma ’n frem qui bass e beich ’r me corin-i
’r vì sa merii, ’r pian-i sa laorà,
i prà lisent, ra tera der cassin-i,
’na tera fòrta pei di so paisan,
ra tèra di me vegg, ra tèra mia!

Mi ven sa peuss ’n para ’d voti ’r ’an
e. cred, peuss essi vanda co si sia
ma què cà, veg ’ncoeu ’ll’eu sempri qui.

Lo vogti da co r’arbri ’r Camposanto?
Voeui che da mòrt a vago stremi lì,
per dreumi ’n pas ’nsema i grì ca’ canto.
Da banda ’i vegg, j’è ’ncora ’post per mi!