Dumini Badalin/Mé mari

Mé mari

Mari l’é neut e l’é la sgonda sòta
che ‘nt l’ora ‘d sen-a ‘t treuvi nen an ca.
La pruma, l’é stà quand che da la vòta
ot sij ruvaja ch’j’avo za mangià.

Lo smentreu mai. O t’avi ‘l varameli
e mi content o j’era mniti adòss,
schinciand ëd tèra col tò ròbi carameli.
Peu ti, ghignand, o t’avi piami ‘n scòss,

contandmi ch’ot ruvavi ‘n mach anlora
da bèivi l’eva grama për varì
e ch’ot eri partìa për bonora,
ma ‘t voghivi nen l’ora d’essi qui.

La sgonda vòta, mari, l’é stassèria,
‘t sij torna andaja sensa salitemi,
ben anvuaraja ‘nt la tò vesta sassèsia…
Ma ‘n scòss a ti mnireu pù nen a stemi.

O tò pòst o l'é veuid a tacà l'erca,
la tò polenta fërgia 'nt ël paireu.
J'é pù gnun ch'ot ëspeta, gnon ch'ot serca.
Ij tò doi òm son soj a dvan al feu.

E pensé che l'at di t'eri 'n ël pra,
fòrta 'me semp, a livré 'n cari 'd fen.
O t'an jitavi për fé pù sgagià,
che momenti 'l pioviva... ma cred nen

d'essi staja men lesta che mé pari.
Mi, lovand, da 'n sël chèr a lo s-ceriva.
O t'hei sèmp travajà, mè povra mari
O t'hei avina do travaj da viva.

O t'eri ti, 'n mach ti, minca matin
a mnì da bass pruma ch'ël fèissa dì.
La fum ch'o mniva fòra dal camìn,
l'era salì dël deu viscà da ti.

E 't sij pròpi fërmati sël fornel
con in pò 'd paja 'n man e 'n sofranin...
Mari: s'ot am ës-ceri da 'nt ël cel,
lassa ma che j'arcord j'abo na fin

e peussa semp sentiti ch'ot am ciami
da la suma dël bòsch, për soleveti
a porté 'n cari, na fassin-a 'd rami...
e peussa semp voghiti ch'ot anseti

a tacà l'erca, për rompiti 'l pan...
gavmi mai da j'arcòrdi ël gest seren
d'archeujti 'l fervaji con la man
e 'd signeti la front pruma 'd dì 'l ben.

Ël siali, 'ncheu, cantavo da stronì.
Ël fen o parfumava da 'nt ij pra.
O so 'l bativa cad a contra 'l vì,
cad an sla spì che 'l gran l'ha za formà...

E ti 't calavi 'l brich dë dvan a mi!