Dumini Badalin/Doi turinèis

Doi turinèis

In ëd si gaseté ben anformà,
o l’ha scrivì ciamand-si se ’n Turin
os peul trovessi ’ncora chijcadin
ch’o veuja ’n pòch ëd bin a sa sità.

E rasonand o l’ha livrà disend
che dij sò sitadin n’j’é pu nen in,
pirchè son tui ciapà da tròpi sagrin
e j’han an mach amor a que ch’o rend.

Mi j’heu ’l servel angrev d’in campagnin
e son nen bon, sigur, a giudiché
ël rason ch’o l’ha scrit col gaseté,
ma ’m piasreiva ’nformelo che Turin,

gent ch’o-j veul ben, o n’ha peu ’ncò ’nsissé.
O fas doi nòm: l’Armand e l’Alfredin,
tant për serni ’nt j’amis ch’om son avzin
e ’nt ël rëspet a j’agn ch’os pòrto dré.

Si doi, doi travajeur dal cheur ësgnor,
son pròpi sitadin dël vegg Turin,
’d silì ch’j’han nen smëntià col parlé fin
ëd quand ij Turinèis favo da lor.

Fé cont doi gentilòm si doi amis,
da leisé ’ncora ’l deuit ëstimarlin
ëd salité na dòna con n’inchin,
òm ëd teatr e ’d mìsica, barbis,

òm ëd piuma ch’o scrivo ’nt sò parlé
për convinsion e nen për in balin.
E ben, si doi, s’j’han da ciancé ’d Turin
os sento pròpi mai a ghignoné,

coma ’s costima, an ver ai mandarin
e ni ’n ver a coj ëd lor che për j’adné
o j’han fat ëd Turin in ëliamé,
antrigand për vagnessi ’l cadreghin,

o roband e massand a tut andé.
Nen semné dël ghignon tra ij sitadin
o l’é delcò vorèj ben a Turin.
Ch’al lo smentia nen col gaseté.

Da «Musicalbrandé» nùmer 67 dë stèmber 1975