Dumini Badalin/Camposanto tranquil

Camposanto tranquil

Camposanto tranquil an sla colin-a
ch'it conten-e ij tò mòrt con devossion,
con ël murèt che 'l temp a dëscaussin-a
e l'erba ch'as arbuta 'n mes ai mon,

con jë scalin dla seuja consumà
sota 'l cancel che duvertandlo a crija,
con le toe tombe 'n pò disordinà,
scrite a la bon-a, sensa fantasìa.

Am pias trovete ant l'ora dël tramont
rivand a ti për cola stra sabiosa
travers ij castagné ch'it l'has an front.
Ant l'aria, na magìa maravijosa

am lassa trepidant, che ij sentiment
divento neuv, pì fàcij e leger,
dasendme l'impression, për un moment,
che 'l mond a peussa esse pì sincer...

Për la montagna nivolëtte reusa
traverso 'l cel, ch'a stempra ij sò color
sël verd ëscur ëd la valada 'ncreusa,
e a-j riva a ti, coma 'n sospir d'amor,

n'ariëtta ch'a ciosion-a tra le feuje,
tra l'erba dij senté, 'n sij cumin stòrt,
quasi che a pòsta fussa 'ndàita a cheuje
na rarità për soagné ij tò mòrt.

E l'ùltim ragg ëd sol 't lo vëdde ti:
l'ombra dasiòt a monta a la colin-a
e, ch'a risplend al tramonté dël di,
a-i é mach pì tò murèt, ch'as dëscaussin-a,

tièpid e solitari, e 'l tò cancel
rivòlt a la montagna, ch'as ambrun-a.
Forse, a l'é 'n cost moment ch'it ses pì bel!
...Dòpo, la sèira 'nsima a ti a radun-a

ij màgich mormoré dle stèile an cel...