Armand Motura/Simiteri 'd guèra

Simiteri 'd guèra

Son mach ëd cros uguale tuta ‘n fila
come d’àutre ant ël mond che as conto a mila.

A j’ero forse ‘d coj superbi alman,
‘d coj russ masnà, ‘d coj tipo da prussian
sempre anrabià; ma adess, sensa monture,
son mach pì uguaj a j’àutre seporture.

L’ero ‘d cò lor ëd pòvri fieuj ‘d mama
ëd coj che a rispondo sempre a chi che a-j ciama.

‘d coj che a s’ancalo mai a dì che ‘d nò.
A-i na j’é dëspërtut, dal Volga al Pò,
‘d si pòvri diav. Che ‘d cros sensa orassion,
gnanca pì tombe, mach pì ‘d cit baron.

L’oma vist-je sotré sti pòvri crist,
e tanti a l’han portane an coj di trist:
ant un sach, patanù, a-j butavo an tèra…

maledete giornà ‘d sa trista guèra!
Sì, a l’han ancora un bel cioché davzin,
quèich requiem, tant sol e ‘l verd dij pin,
e tant davzin a son dla ca ‘d Nosgnor
che coj che a prego a prego ‘d cò për lor.

Ma tante, òh tròpe, tombe patanùe
son spatarà ‘nt le tère pì spërdùe,
e gnun a-j dis ëd bin për coj quatr òss
ch’a l’ero d’òm e a l’han pì gnente adòss.

E gnanca adess l’han nen finì soe pen-e,
ch’a smija ‘d sentje an coste neuit seren-e
ch’a crijo: “Maledet chi l’ha gavane
ël don dla vita, coj ch’a l’han mandane
për sò caprissi a mòrde costa tèra,
për n’ideal che a j’era gnanca vèra!

E coj da l’àutra part, òmo fratej,
a l’han përdù ‘dcò lor ij di pì bej!
Oh, almen savèisso, o gent ch’i steve a sente,
che nòstra mòrt l’é nen servuva a gnente!

Ma ant sa stagion, lagiù ‘nt ël nòstr paìs
le dòne as buto ‘d fior an mes dj’ariss,
e la vita a s’arpija, as fà l’amor…

Chi ch’as ricòrda ancora ëd nòstr dolor?”.
Daré dla cesa, ant le neuit ciàire ‘d vent,
a smija ‘d sente ‘d vos e a son lament.
Le cros son fërme, uguale, tute an fila,
come d’àutre ant ël mond che as conto a mila,
e ant ël cèir ëd la lun-a a stendo ij brass
come d’ànime an pen-a an cerca ‘d pas.

J’ombre ‘n sël mur, daré dl’autar magior.
a smija che a ciamo ‘n pò ‘d pietà për lor.

Novèmber 1946