Vittorio Gullino/Un dì dë Stèmber

Artorn

---

Un dì dë Stèmber

Am piasrìa, 'n di radios dë stember,
dësvijéme sensa l'ombra d'un sagrin
e vëddi tuti bianch e sensa numer
ij feuj dl'armanach dël mè destin.
Che bel torna vardé le mie montagne
con j'euj ardì d'un temp ormai passà
e, ancor nen pistà da le magagne,
pijé l'andi d'andé 'n serca 'd libertà.
Alora pijerìa con mi mè bel cagnass,
un pòch ëd ròba drinta a 'n tascapan,
e peu via, come se 'ndèisso a spass,
a dëscheuvre 'l drolarìe d'un pòst lontan.
Che bel noi doi solèt marcé për cola stra
mach arlegrà dal gargoté dj' oslin,
sensa l'arzigh dël trafich anrabìa
o d'ambate 'l travaj sël nòstr camin.
Ma se m'arpijeissa prima dla partenza,
i l'avrìa pa 'l ringret dë stemme a ca:
a la fin, dël mè mond sai pa sté sensa
ansema ai sagrin ëd na vita sfaragià.