Vinèis Minòt/Un sigilin ëd lumasse/Second At
Second At modifiché
Sena 1a: modifiché
La famija a l’é tornà dal mar : Marisin a buta an ordin la sala; a-j riva madamin Lussìa.
Lussìa: Òh, Marisin, it ses sì.
Marisin: Marisin a l’é sempre… sì.
Lussìa (a sospira): it sas-to o it sas-to pa ch’i son bele contenta d’esse tornà dal mar? E ti,
Marisin, it ses-to contenta?
Marisin: Che ch’a veul, madamin, për mi a l’é pa ch’a l’abia cambiaje cheicòs.
Lussìa: Ma s’it ses ëstàita ‘dcò ti al mar. An nòstra ca, ansema a noi.
Marisin: Pròpi për lòn ch’a l’é cambiaje gnente : polidé da sì, polidé da là… a l’é
sempre la midema mnestra. Sempre travaj a l’é.
Lussìa: Su su, lamente nen tant. I lo sai ch’it ses contenta d’esse tornà.
Marisin: E përchè mai i dovrìa "esse contenta d’esse tornà"?
Lussìa: Va va, Marisin, va mach : it peule contejla a tuti, ma nen a mi!
Marisin: E che ch’i podrìa nen conteje a chila?
Lussìa: Ma chi soma partì për ël mar an furia an furia.
Marisin: S’a l’é mach për lòn, an costa ca, as fa sempre tut "an furia an furia".
Lussìa: Girme nen la frità : quand ch’i soma partì "an furia an furia", it l’has gnanca avù
‘l temp…
Marisin: Dagià che Marisin a l’ha mai ël temp : Marisin sì, Marisin là e su e giù…
Lussìa: … it l’has gnanca avù ‘l temp ëd saluté col ësfojor ch’a l’é monsù Àngel!
Marisin: Monsù Àngel Tofeja? Ma che ch’a dis… Chila am badin-a.
Lussìa: Che badin-a e badin-a, mia cara Marisin. I soma fomne tute e doe.
Marisin : A l’é lòn ch’an siguro ij papé dl’anàgrafe da quand ch’i soma nassùe.
Lussìa: It veules pa feme chërde d’ess-te pa antajate che monsù Àngel pen-a ch’a të
s-ciaira…
Marisin: Pen-a ch’a më s-ciaira?
Lussìa: … a fa doi ujon da crava mòrta: a l’é bele cheuit e cusinà!
Marisin: S’a l’é mach për lòn a-i në j’é tanti ch’a fan j’euj da crava mòrta.
Lussìa: Tutun con Àngel a l’é divers.
Marisin: Ma përchè con Àngel a l’é divers?
Lussìa: Ma, santa dòna, i devo pròpi spieghete tut! Àngel a l’é mai mariasse e a më
smija…
Marisin: A jë smija?
Lussìa: …a më smija ch’a sia rivà al bon, ch’a sia stofiasse ‘d vive bele sol.
Marisin: Ma ch'a varda mach, ëdcò a mi a l'hai fame cost'idea.
Lussìa: Marisin, parlomse s-cèt e net: fin-a ti it ses sola.
Marisin: E alora?
Lussìa: Alora it l'has franch l'aria 'd chi ch'a l'é stofi 'd vive da sol.
Marisin: A l'é len a disse, ma mi miraco i l'hai conossù tròpi òmni ch'a fasìo j'euj da
crava mòrta: a l'é 'l cas ëd dì che con lor lì a-i va n'euj davanti e l'àutr dëdré.
Lussìa: Sagrinte nen: fin-a Àngel a l'ha conossune 'd fomne. It lo dijo mi ch'a son ani ch'i
lo conòsso.
Marisin: Alora a l'é mej butà na man davanti e l'àutra dëdré!
Lussìa: Abia nen tëmma che, al di d'ancheuj, pì gnun a-j fà cas a j'esperiense dël passà. E
peui, e peui... pensa mach a coma ch'a sonerìa bin tòta Marisin Belafior ch'a
diventrìa: madamin Marisin Tofeja!
Marisin: A l'é cert che l'idea am gatija bele se... a më smijrìa 'd fé na fin pa tant bela.
Lussìa: Ma coma: Àngel a l'é 'n bon partì. At farìa fé na vita da sgnora. Na sgnora coma
mi. I podrìo dritura andé a fé 'l "siòpin" ansema.
Marisin: A dila giusta mi i pensava al gieugh ëd paròle: mi, tòta Belafior, na bela fior ch'a
finiss an tofeja.
Lussìa: It capisso pa.
Marisin: A l'ha present col paireul ëd crea tìpich dël Canavèis?
Lussìa: Andova a cheuso cola pitansa 'd carlevé?
Marisin: Pròpi cola. Ch'a pensa: na bela fior ch'a finiss a beuje ansema a coja, pèiver,
faseuj e salamin!
Lussìa (a rij): Cert ch'it l'has sempre la batùa pronta, ti. It ses anteligenta e pontùa, ti.
Tòst o tard a ven sempre fòra ch'it l'has virà për ël mond.
Marisin: Quand ch'a-i j'é nen dëdré cheicadun ch'at supòrta, ch'at agiuta,... Quand ch'a-j
manca na famija, a bzògna dësgropesse an pressa.
Sena 2a: modifiché
A intro Minòt e Zeubi ch'as gionto a la conversassion.
Lussìa: Vardje sì, ij mè doi òmni.
Zeubi: Ciau mama, ciau Marisin.
Lussìa: Bondì
Minòt: Sempre a mné la bërtavela, vojàutre fomne. D'àutra part s'i ciaciarèisse nen a
bzognerìa sagrinesse.
Lussìa: Sagrinesse për còsa?
Minòt: Sagrinesse për buteve an valis camisa da neuit e savate për porteve a lë spidal.
Terapìa intensiva për lë rianimassion!
Lussìa: Sempre galant a toa manera.
Minòt: E cola ch'a sarìa la mia manera?
Lussìa: Galant ma con na ponta 'd brusch! Comsìa noi i parlavo 'd ròbe an-te-re-ssan-te!
Minòt: (irònich): Su son a-i j'era gnun dubi. E cole ch'a sarìo coste ròbe an-te-re-ssan-te?
Lussìa: Stòrie 'd vita: Marisin a l'era 'n camin ch'am contava 'd quand ch'a l'avìa dovù
migré për sò travaj. Pensa mach: a l'ha dovù dritura andé a l'éstero!
Minòt: Ma peui a l'é tornà.
Zeubi: Ma a l'éstero, a l'éstero 'ndova?
Marisin: An Olanda, ël pais dij tulipan.
Lussìa: Giornà e giornà 'ntreghe lavrà e sëmnà a tulipan. Pensa mach!
Minòt: Che mi i sapia, an Olanda fin-a le piòle a son sempre pien-e 'd tulipan.
Marisin: Mai savulo, combin ch'i-i sia stàita vàire temp bele-là.
Minòt: Ma mi im arferìa pa a le fior. Tuti a san che bele-là as fumo an libertà certi
"canon"...
Zeubi: As fan le cane?
Minòt: A fassin-e, a la mira che a tuti coj ciola ch'a le fumo aj ven na cera da tulipan.
Marisin: A l'é vera, tuti a lo san. Ma ch'i sapie bin che mi i frequentava pa cole piòle,
neh?
Lussìa: I l'hai sempre dilo, mi, che Marisin a l'é un-a da bin.
Zeubi: E còsa ch'it fasìe coma travaj?
Minòt: Àngel a l'ha dime ch'a j'era Pi-Ere: relassion pùbliche. A l'é vera o nen?
Marisin (genà): Bele-là, pì che relassion pùbliche i fasìa. i fasìa...
Zeubi: Che ch'it fasìe bele-là?
Marisin: I fasìa la vetrinista.
Lussìa: A dev esse 'n travaj creativ, ch'a da 'd sodisfassion.
Marisin: Ëd sodisfassion a në dava pro, e a dovìa dene tanta, ma a l'era fatigos.
Zeubi: E përchè mai, fatigos?
Marisin: Ebin, ...tut ël di an giojera...
Zeubi: E an che sità?
Marisin: An Amsterdam, la capital.
Minòt (sarcàstich): Adess a së spiega: Amsterdam a l'é la capital ëd le giojere, ëd tute
sòrt.
Marisin (con lë sparm acòl): Con sòn, monsù Minòt, che ch'a 'ntend dì? Ch'a së spiega.
Minòt: I veulo mach dì che, an Amsterdam, con tute cole giojere, ël travaj për na bon-a
vetrinista a podrà mai manché!
Marisin: Ma la concorensa a l'é tanta: a bzògna sempre anventesse chèich strambarìa
neuva për atiré ij client.
Lussìa: Che client?
Marisin: Ëd tuti i tipo. Ch'am chërda, ëd tuti i tipo. Ma adess a l'é mej ch'im na vada
dëdlà a pronté 'l cafè.
Minòt: Miraco a l’é mej ch’i të spete: ai va nen tant ch’a-j riva mè amis Àngel.
Marisin: Alora i devo tiré fòra passito e biciolin : chiel-là a l’é n bocafin-a, chiel-là. Minòt: Am sà che col "bocafin-a", coma ch’it lo ciame, da ti a pijerìa bele un caulifior
broà e sensa condiment sensa ‘ntajesse dla diferensa con un biciolin.
Zeubi: Giurament s’a l’é parèj!
Marisin: Sempre a badineme, vojàutri. Im në vado dëdlà a fé cheicòs.
(Marisin a seurt)
Lussìa: I l’eve fala scapé: sempre a cissé le përson-e, vojàutri.
Zeubi: Ëdcò mi i devo andé: i pijo toa vitura, papà. Dal moment ch’a l’é già fora…
Minòt: Dagià ch’a l’é fòra e,… dagià ch’a l’ha ‘l pien ëd bròda…
Lussìa: Sempe tacà ai sòld ti : it l’has mach ës fieul…
Minòt: I l’hai mach ës fieul, i l’hai mach sa fomna…
(a Zeubi) : E andova ch’it vas?
Zeubi: Al mar i l’hai fame d’amis neuv : i l’hai anvitaje a ven-e bele-sì chèich dì e i l’hai
daje pontel al casel dl’autostrà.
Minòt: Coma ‘l sòlit mi i në savìa pa nen. E ti Lussìa?
Lussìa: Mi si. Con Marisin i l’oma già prontà le stansie për ospiteje.
Minòt: A-i rivo mach d’amis?
Zeubi: Amis e… amise.
Minòt: A l’é giusta lòn ch’a-i va : frequenté gent neuva, fesse amicissie neuve…
Zeubi: Alora a basta mach ch’it ëm daghe le ciav e mi i parto.
Minòt : A son a so pòst, dëdré a l’uss ëd ca. Va pian che la vitura a l’é neuva. Ciau.
Zeubi : I farai atension. Ciau mama, ciau papà.
Lussìa : Ciau Zeubi.
Sena 3a: modifiché
Zeubi a sòrt. Lussìa e Minòt a resto soi
Lussìa: Nen përchè i lo diso mi, neh! Ma nòss fieul a l'é fasse pròpi 'n bel òm. E fin-a
brav.
Minòt: Për fòrsa, a l'ha pijà tut da noi: a podìa nen manché.
Lussìa: E fin-a da la mira sicològica a l'ha dimostrà d'esse un arbust, ch'a jë stà con la
testa.
Minòt: Përchè it dises parèj?
Lussìa: A l'é gnanca 'n mèis ch'a l'ha rompù le busche con la fija 'd toa coscrita Marìa,
cola bela fija ch'a rispond al nòm dë Stèila Fiordacamp.
Minòt (sglissant): Già, già. A son ròbe ch'a sucedo.
Lussìa: I l'avìa mai vistlo con ël moral an ribass, ma adess...
Minòt: Ma adess tut a l'é passà.
Lussìa: Ma lòn ch'a më scapa, ch'i riesso nen a buté a feu, a l'é come mai ch'it l'has nen
vorsù deje toa contenta.
Minòt: Ël përchè a l'é sempi e ciàir.
Lussìa: Lòn a l'é sigur: për ti a sarà pro ciàir, ma për mi a l'é neuit nuiten-a. Fame capì.
Minòt: Ma përchè, përchè... Stèila a fasìa nen për chiel, a fasìa nen për noi.
Lussìa: Costa peui. Ma còsa ch'a l'avìa ch'a 'ndasìa nen cola pòvra fija...
Minòt: A andasìa nen e basta. I l'avrai bin ël drit ëd dì la mia, o no?
Lussìa: Ma la ròba pì dròla a l'é che Marìa, toa amisa e coscrita, ël pòst d'ofendse... a
l'era franch d'acòrdi con ti.
Minòt: Alora tut as rangia: it l'has vist ch'i l'avìa rason?
Lussìa: A sarà pro parèj, dagià che ti e Marìa i smije esse diventà pì amis che prima.
Minòt: Mah,... tra përson-e,... i soma 'd gent civilisà...
Lussìa: Civilisà ma dròla!
(a ciochin-o a la pòrta)
Minòt (tra chiel): Boneur ch'a l'han sonà: a sarà mè amis.
(a Marisin): Marisin, Marisin, va 'n pò' a deurbe, va.
(Marisin a riva 'd corsa)
Marisin: I coro sùbit. Ch'a stago pura còmod ch'i-i penso mi.
Minòt: Oh basta, la! A cor sensa bërboté. Costa si ch'a l'é na neuva da edission
ëstraordinaria dël telegiornal.
Lussìa: A me avis a sà che Àngel a dev rivé. Andoma dëdlà e lassomje chèich minuta da
soj, an manera ch'as saluto coma ch'a-j conven, sensa avèj gena 'd nòstra
presensa.
Minòt: Su, su, andoma e lassomje soj.
(Lussìa e Minòt a seurto)
Sena 4a: modifiché
Marisin a va a deurbe.
Marisin: Ma cerea, monsù Àngel, ma a l'é pròpi chiel? I l'avrìa mai podù maginemlo!
Àngel: Cerea tòta, ma coma ch'a l'é bronzà!
Marisin: I son ëstàita al mar...
Àngel: Ma a lo sà che bronzà parèj a l'é 'ncor pì bela?
Marisin: Ma chiel a l'é sempre bon a feme gené.
Àngel: Ma a lo sà che, bronzà parèj, sò euj a luso... a luso coma...
Marisin: A luso coma?
Àngel: A luso coma... coma dj'euj ch'a luso. Valà!
Marisin: Un compliment përparèj i l'hai mai sentulo.
Àngel: A luso coma... coma...
Marisin: Coma dj'euj ch'a luso?
Àngel: A luso coma... coma dle stèile la neuit!
Marisin (tra chila): Mai vistje luse dël di, le stèile.
(a Àngel): Ma chiel am confond.
Àngel: E ij dent a son fin-a pì bianch, e brilo... a brilo coma...
Marisin: A brilo coma?
Àngel: A brilo... a brilo coma dij dent bianch!
Marisin: Ma Àngel, ma chiel a l'é 'n poeta.
Àngel: E chila a l'é la musa 'd tute mie ispirassion!
Marisn: Àngel, oh Àngel, chiel am fà sente tuta bolversà!
Àngel: Gnente dë straordinari: i l'hai mach dit la vrità.
Marisin: Ma përchè a stà lì sl'uss, ma përchè a intra nen?
Àngel: Cribio, Marisin: ma përchè chila a l'é 'n mes a la pòrta!
Marisin: Ma che fòla ch'i son. Ch'a më scusa tant. Ch'a intra, ch'a intra.
Àngel: A l'é mach ch'i vorìa pa fërtela, ch'i vorìa pa strafogneje la camisin-a.
Marisin: Oh, ch'a fasa pura, ch'a fasa pura.
Àngel: Coma... còsa ch'i devo fé?
Marisin: Ij sò compliment am confondo. I vorìa dì: ch'as còmoda, ch'as còmoda...
Àngel: (antra chiel) S'a l'era nen n'anvit cost...
Marisin: ...ch'as còmoda an sala.
Àngel: As capiss che chila a l'ha fàit la Pi-Ere...
Marisin: E da còsa as capiss ch'i j'era Pi-Ere?
Àngel: As capiss da coma ch'am buta a l'asi: a së s-ciàira sùbit ch'a l'é una dël mëstè!
Marisin (antra chila sagrinà): Ch'a l'abia capì tut?
(a Àngel): Ma , ma... che mëstè ch'a 'ntend?
Àngel: Ma che diane: sò mëstè, col ch'a l'ha sempre fàit prima 'd finì bele-sì.
Marisin (antra chila): A l'é la fin: a sà tut!
Àngel: A dovìa esse fantàstica e motobin arsercà: na Pi-Ere parèj a dev avèjne butà a pòst
d'afé.
Marisin: A podrìa mai maginass-ne quanti!
Àngel: Chissà vàire ch'a-j son passajne për le man!
Marisin: Ma ch'a staga mach ciuto: i l'hai perdine 'l cont!
Àngel: Quand ch'as travaja con giudissi e cossiensa... as perd ël cont.
Marisin: A-i é gnanca 'l temp ëd vardé darera quand ch'a-i é già 'l pròssim ch'a possa!
Àngel: Quand ch'as branda... via l'un, avanti l'àutr.
(a ciochin-o a la pòrta)
Marisin: Ch'am përdon-a, ma a son-o: i devo andé a deurbe.
Àngel: Ch'a fasa, ch'a fasa: mi i speto.
(Marisin a va a deurbe)
Marisin: Ah, it ses ti, Zeubi. Già tornà? It l'has fàit an pressa.
Zeubi: Mia amisa a l'era già rivà al casel.
Marisin: Bondì tòta. A l'ha fàit bon viage?
Stèila: Buongiorno. Grazie, si. C'era traffico ma era scorrevole.
Zeubi: Costa a l'é Stèila Dalmar, l'amisa ch'i spetava.
Marisin: Ma che tòta bela!
Stèila: Grazie.
Marisin: Piasì, mi i son Marisin, Marisin TOFEJA. Ch'a intra che dëdlà an sala a j'é
Àngel PASSITO, ch'a l'é 'l BICIOLIN ëd Zeubi, an camin ch'a speta 'd tasté na
BELAFIOR, magara mojandje drinta doi PARIN.
Zeubi: Ma che ch'it tërdòche, Marisin, A l'ha rason mè pare: quand ch'i të s-ciàire Àngel,
ël servel a fricassa e 'l comand a passa al.... cheur.
Marisin: Al cheur?
Zeubi (a vos bassa a Marisin): Vreman mè pare a l'avìa nominà n'òrgo ant na posission
geogràfica pì an bass dël cheur.
Stèila: E che c'è mai di tanto strano: ne sarà semplicemente innamorata cotta.
Marisin: Fërma, fërma la mula! Butoma a pòst le ròbe: piasì, mi i son Marisin...
Zeubi: E fin-a a sì... i-i soma.
Marisin: Marisin Belafior. Ch'a intra che dëdlà an sala a-i é Àngel Tofeja, ch'a l'é 'l parin
ëd Zeubi, an camin ch'a speta 'd tasté 'l passito, magara mojandje drinta doi
biciolin.
(a intro an sala)
Zeubi: Ciau, parin. It presento mia amisa Stèila, Stèila Dalmar.
Àngel: Ma che fija bela: a smija n'atriss dël cine. Piasì, Àngel Tofeja.
Stèila: Ma che piacere conoscerla di persona: Zeubi mi parla sempre di lei.
Àngel: Sarà perché è il mio nipotte che cci ho più caro.
Zeubi: Lòn a sarà pa, për cas, përchè mi i son "l'unico nipotte che cci hai"?
Àngel: Sempre a pontoalisé, ti.
Sena 5a: modifiché
a rivo Lussìa e Minòt. Zeubi a-j presenta Sèila Dalmar
Lussìa: Zeubi a l'é già tornà!
Minòt: A l'é stàit lest.
Zeubi: Papà, mama, costa a l'é mia amisa Stèila.
Lussìa: Piasì, mi i son Lussìa, la mamma.
Stèila: Piacere, signora.
Minòt: Ma che bella totta che cci hai portato ambelle qui. D'andove che ci viene?
Stèila: Vengo da Noli, dalla Riviera di Ponente.
Minòt: Cuintaccio! Ma l'é proprio andove noi ci abbiamo la casa al mare. Neh che a l'è
vero, Lussìa?
Lussìa: Già, e da vairi anni che non m'anviso più gnanca!
Stèila: Lo so, lo so.
Minòt: Ma come che cci fà a saverlo?
Stèila: Mia mamma è la Tonina, quella che vende i giornali.
Lussìa: Ma allora sei la figlia della nostra amica, quella che ci ha l'edicola vzino
all'Aurelia.
Minòt: La Tonina, la Tonina Magnone?
Stèila: Proprio lei: quella che ha sposato...
Minòt: Pietro Dalmar, quello che ciappa i pessi. Giurabachèt, che combinassione!
Lussìa: Quell'omnassone che ci faceva sempre vagnare la regata al suo Borgo!
Àngel (a Lussìa e a Minòt): Ma coma ch'i parleve, vojàutri doi? A smija ch'i deuvre
n'italian ambërbojà e passà an sla raspa. Ancofin-a con un
pom an boca.
Minòt: A l'è per non metterci gena alla signorina, neh?
Stèila: La vostra gentilezza mi commuove. Ma parlate pure piemontese: lo capisco
benissimo e, se m'impegno, qualche frase riesco a metterla insieme.
Àngel: I l'hai capilo sùbit, mi, ch'a l'é un-a ch'a l'ha studià.
Lussìa (a Stèila): Ma che bel: ma coma ch'it fas a capilo? E a parlelo, peui...
Stèila: Al tempo delle vacanze, da noi ci sono più turisti che residenti. E poi...
Zeubi: E peui?
Stèila: E poi mia mamma l'ha imparato da piccola: quand'era bambina giocava sempre
con i figli dei villeggianti.
Lussìa: Ah, coma ch'a l'era bela toa mama: quand ch'a l'é chërsùa, iv lo sicuro mi, a l'ha
s-ciancane 'd cheur.
Minòt: A l'é 'ncor bela adess.
Stèila: Mi racconta sempre di quanti le facessero la corte.
Lussìa: Im gieugo la ca, mia cara Stèila, che adess at toca a ti avèj na coalera 'd fieuj ch'at
fan la cort!
Àngel: E Zeubi a l'ha franch l'andi d'un farchèt.
Minòt (a Àngel): Mai ch'it sìe bon ëd fete ij tò afé, neh?
(a Stèila): Ma coma ch'a fà a conòss-ne?
Stèila: Quelli della vostra età sono troppo presi dai loro discorsi, non sempre fanno a
caso ai piccoli. Che, nel frattempo crescono...
Lussìa: E ch'a cambio. An cambio sota j'euj a la mira ch'i-j conossoma gnanca pì.
Stèila: Propio così. Ma intanto noi ascoltiamo e... impariamo. Se si aggiunge che mia
mamma Tonina, tra tutti quelli che conosce, parla sempre di voi.
Zeubi: E coma ch'a l'é che toa mama a parla tant dij mè?
Stèila: Ma perché da giovani si frequentavano. Pensa che addirittura i tuoi genitori
davano una mano all'organizzazione dei festeggiamenti della nostra cittadina.
Zeubi: Dabon?
Stèila: Se ci pensi, anche tu hai fatto la stessa cosa quest'estate.
Zeubi: A l'é vera... Mach a l'é che un a pensa mai che fin-a pare e mare a son ëstàit giovo.
Minòt: Pròpi parèj, dagià che voi giovo in conòsse mach da quand ch'i l'oma avù 'd
responsabilità.
Lussìa: A l'é na roa ch'a vira.
Minòt (a Zeubi): Sent un pò', bel fieul, i më sbalio o it l'avìe dime ch'a sarìo rivaje "amis
e amise?. Mi i s-ciàiro mach n'amisa, i s-ciàiro mach... Stèila.
Zeubi: It l'has rason, ma a l'é staje 'n cambiament.
Stèila: Marco, un nostro amico che doveva venire, è stato chiamato da una compagnia di
crociere per sostituire un cameriere ammalato...
Minòt: Brav, as da sempre la precedensa al travaj!
Zeubi: E la sorela 'd Marco, ch'a dovìa ven-e sì con sò moros, a l'ha dovù compagnelo 'd
corsa a l'imbarch a Génoa.
Stèila: E così sono arrivata sola soletta: ormai l'avevo promesso a Zeubi.
Zeubi: Ma adess it ses pa pì sola: i son mi bele-sì: tut për ti! Coma ch'i son content.
Stèila: Anch'io sono felice di avere Zeubi tutto per me.
Lussìa: Àngel, Minòt, ma che bel: tra ij doi a më smija ch'a-i sia n'anghicio, ch'a-i sia dël
tënner.
Àngel: I l'avìa dilo,mi, che mè novod a fà 'l galant.
Minòt (sagrinà): Për carità: i soma torna an camin-sì, i soma. E chila a fà la sivìtola!
(a intra Marisin)
Marisin: Ma quanta alegrìa sì 'ndrinta: valà 'l passito e biciolin.
Minòt: A-i mancava mach pì costa.
Àngel: Brava, Marisin: a l'é da mèis ch'i la sustava 'd bèive 's passito famos!
Marisin: E da mojé 'l biciolin: eco un biciolin a la drita dël bicer.
Àngel: Ma coma ch'am vissia.
Marisin: Eco n'àutr biciolin da la banda snistra.
Lussìa: Ma vardje mach sti doi!
Àngel: Parèj i peulo mojé 'n pòch da-sì...
Marisin: ...e 'n pòch da-là.
(Marisin a-j versa 'l passito)
Zeubi: Ma parin, it patisse la suitin-a ch'it bagnes 'l bech già la matin bonora?
Minòt: Am sà che tò parin a bèiva mach doe vòlte al di: a past e... fòra past!
Àngel: Ma chitela, e vojàutre deje pa da ment a costi doi fafioché...
Lussìa: Ma a sente lor a smija ch'it cimpe con l'ambossor coma në svìsser.
Àngel: It sas ch'a l'é nen vera, a l'é che mi i son pa bon d'arfudeme 'd bèive a le blësse
d'un.
Zeubi: Dila giusta, parin. It bèives a le blësse... d'un-a.
Marisin (an camin ch'a versa a Àngel) Ch’a-j daga pa da ment. Ch'am disa basta.
Àngel: Pòch pòch... Pòch pòch... Pòch pòch...
(Marisin a chita 'd versé)
Àngel: Ancora 'n pòch!
(Marisin a ampiniss ël bicer)
Marisin: Për j'àutri: cafè o passito?
Tuti: Cafè, cafè.
Minòt: Për mi passito, ch'i l'hai damanca 'd tireme su.
Marisin: Ël cafè i lo sento ch'a l'é già bele vnuit su: iv lo pòrto dun-a.
(Marisin a serv Minòt e a seurt)
Zeubi: Papà, i l'avrìa damanca 'd parlete: da òm a òm.
Àngel: Da òm a òm: a sarà-lo pa coma l'àutra vòlta, neh?
Lussìa: Alora sentoma: mi l'àutra vòlta i j'era pa.
Minòt: A son ròbe da òmni: " Da òm a òm" a l'ha dit Zeubi.
(a riva Marisin)
Marisin: Eco ij cafè.
Lussìa, Stèila e Zeubi: Grassie, Grassie.
Lussìa: Am piasrìa sente 'dcò mi.
Minòt: Ma ancheuj a l'é vënner.
Lussìa: A l'é-lo pa për cas përchè jér a l'era giòbia? Che ch'a intra che ancheuj a l'é
vënner?
Minòt: A intra, a intra: ëd costuma ti al giòbia it vade a fé 'l "siòpin".
Lussìa: E con sòn?
Minòt: E con sòn, e con sòn, a ciama chila. E con sòn jér it ses nen andàita a fé 'l
"siòpin".
Lussìa: A l'é mach përchè jér, përchè jér... la carta 'd crédit a l'é torna difetosa. Eco
përchè!
Stèila: Ma signora, poteva usare il bancomat?
Lussìa: I l'hai pro provà fin-a con ël bancomat...
Minòt: Dilo nen: ëdcò 'l bancomat a l'ha 'l midem difet.
Zeubi: Ma che difet ch'a l'ha?
Lussìa: A l'ha 'l midem difet ëd la carta 'd crédit. Am càpito tute a mi.
Minòt: It lo conto mi 'l difet ch'a l'han: për un pòch a fonsion-o peui, d'amblé a taco a
marché "credito non disponibile".
Lussìa: Mach quand ch'i-j deuvro.
Àngel: Ma basta lah!
Minòt: Darmagi ch'a-j seurta nen la scrita completa: "credito non disponibile per abuso
scriteriato".
Lussìa: Valà, i lo s-ciàire tuti: as anrabia sempre. Dësnò i l'avrìa bin ciamate la toa 'd
carta.
Minòt: Ma nò, ma nò, ch'im anrabio nen: tòh, ciapa mia carta ma deuvrla con giudissi. Va
a fé 'l "siòpin". Va mach, va!
Lussìa: Mersì. I lo sai ch'it bërbòte, ma ch'it l'has un cheur d'òr (a-j dà 'n basin).
Minòt: E magara Stèila a podrìa compagnete...
Lussìa: Ma che bel!. Neh ch'it venes a compagneme, Stèila?
Zeubi: Ma a sarà straca për ël viage.
Stèila: Nessuna stanchezza può trattenermi: io amo pazzamente fare shopping!
Lussìa : Ma coma ch'i son contenta: it ses giova e, sensa dubi, it conòsse la mòda neuva:
le dernier cri!
Àngel: Le dernier cri, l'ùltim crij a lo farà Minòt quand ch'a lesrà 'l sald su sò cont corent!
A sarà na ròba strassianta.
Stèila: Non dubitate, l'aiuterò io a spendere come si deve.
Minòt: Pian e dosman: esageroma nen!
Stèila: Monsù Minòt non si preoccupi. Vedrà che saranno soldi ben spesi: sua moglie
sarà ancora più bella.
Minòt: I pense ch’a në vala la pen-a?
Stèila: Passeremo anche dall’estetista: al ritorno non la riconoscerà più! Parola.
Minòt: Am sa che a sarà ‘l diretor ëd mia banca, e j’ampiegà tuti, che da lùn-es am
conosseran pa pì: a vireran ël canton pen-a ch’a më s-ciàiro.
Lussìa: Sagrin-te nen: i la dovrerai con giudissi toa carta.
Stèila: Allora andiamo? Non vedo l’ora.
Minòt: Ma costa a l’é n’àutra professora dle spèise a spatuss!
Lussìa: A l’arvista : noi i andoma.
(tuti a saluto Stèila e Lussìa ch’as pronto për seurte)
Marisin: Madamin, për ël disné i devo pronte la tàula ‘dcò për vojàutre?
Lussìa: Grassie nò, Marisin: a fa nen damanca.
Marisin: A va a l’òsto?
Lussìa: A-i é n’oberge neuv ch’a ciapo le carte ‘d crédit. E mi i l’hai tant piasì ’d parlé
mach tra nojàutre fomne, ëd parlé "da fomna a fomna". An santa pas, sensa
òmo.
Stèila: Sarà un piacere parlare finalmente con una signora così elegante, così fine. Lussìa: Pensa mach che ‘l cusiné a l’é specialista dla "novelle cuisine". Andoma.
Àngel: "Nouvelle cuisine", i la conosso bin mi… la "nouvelle cuisine"! Mi i l’hai pì car
andé sul tradissional. Lor lì a son mach bon a contetla longa, con la soa "nouvelle
cuisine".
Sena 6a: modifiché
Lussìa e Stèila a seurto. A-j resta j'òmo con Marisin.
Zeubi: Già, combin ch’at servo drinta ‘d piat gròss coma coj da portà : da mangé at në
dan pòch!
Minòt: E bele s’a scrivo ‘n romanzo, ël mangé a l’é mach n’assagg: a basta nufielo për
esse a metà dël past. Për contra ël cont a l’é col d’un disné da sposa!
Marisin: Ma monsù Minòt, sempre tacà a l sòld, chiel! Madamin Lussìa a veul mach fé
bela figura con l’amisa ‘d so fieul.
Minòt: Am sà che madamin Lussìa a veula fé bela figura con tute j’amise ch’a conòss!
Àngel: Daje da ment a Marisin, Minòt. Chila a sa : a j’era Pi-Ere.
Zeubi: A l’ha virà për ël mond.
Minòt: A l’ha fàit dritura la vetrinista an Amsterdam.
Zeubi: An Olanda?!
Àngel: Ciola mè barba! An Olanda mi i son ëstàje.
Zeubi: Conta, parin conta.
Marisin (genà): Mi i vado a pronté ‘l disné : as ferma ‘dcò monsù Àngel?
Minòt: Dagià ch’a l’ha molzinasse la boca con biciolin e passito…
Zeubi: E ch’a dev conté sl’Olanda…
Àngel: S’i seve sigur ch’i dëstorbo nen…
Minòt: Gnanca a parlene : it ses n’òmo ‘d ca, un ëd famija.
Zeubi (malissios): E peui Marisin…
Àngel: Marisin còsa?
Zeubi: Marisin a l’é na bon-a cusinera.
Marisin: I coro a fé ‘l mè mèj.
(Marisin a seurt)
Zeubi: Alora, vist ch’a j’é gnun-e fomne d’antorn, mi i faso che parlé.
Minòt: Sentoma.
Àngel: Speroma bin: l’àutra vòlta, ël mèis passà…
Zeubi: Ël passà, a l’é passà : a torna pì.
Minòt: Për boneur. E m’arcomando: boche sarà, dësnò i son ruvinà.
Àngel: Tò segret a sarà bin conservà.
Zeubi: Ma prima, dagià ch'a-i é gnanca na fomna... conta, parin, conta.
Àngel: E che diav ch'i l'hai da conté, mi?
Zeubi: Ma 'd cole ròbe beschin bescose ch'it deve avèj fàit an Olanda.
Àngel: Mah, i sai pa s'a sia 'l cas...
Minòt: S'a l'é mach për Zeubi, fate nen gena: la magior età a l'ha già passala da 'n pess.
Àngel: I deve savèj che, a sarà 'n pàira d'ani, mi i l'avìa avù na delusion d'amor.
Minòt: Im n'anviso bin: a-i mancava mach ch'i ti’t campèisse 'nt un poss!
Àngel: I j'era pròpi giù. Anlora, dij colega 'd travaj...
Minòt: Natural coj pì giovo, pì disprà e nen marià.
Àngel: Disoma coj ch'am capìo 'd pì, a l'han organisà na gita dna sman-a...
Zeubi (irònich): Për santuari.
Àngel: Nò, a Amsterdam. "Për vardé le giojere, andé për vertrin-e.
Zeubi: E as sà bin ch'a son giojere cite ma bin soagnà.
Minòt: E, për nen confonde ij client, con na mërcansìa sola.
Àngel: E che mërcansìa galupa!
Minòt: La bon-a mërcansìa a treuva sempre chi ch'a la cata.
Àngel: Ògni botega a l'ha soa specialità.
Zeubi: E coma ch'a son: it n'has provane tante?
Àngel: Pa vàire: i l'hai fërmame mach na sman-a.
Minòt: Ma va a ldiav ch'at pòrta: salacad it vorìe consumete?
Zeubi: Consumesse.... i dirìa 'd nò. Ma amusesse ant ël tenteje... neh, parin?
Àngel: D'àtra part a va considerà coma na cura, la cura për mia depression.
Zeubi: Dagià che toa morosa a l'avìa date 'l bleu.
Minòt: Ma va 'n pò' 'l sol, va! Cóntajla a n'àutr. Na cura, a la ciama.
Àngel: Na cura për ij mè sagrin. Si, na cura!
Zeubi: E a l'ha fate bin: a fonsion-a?
Àngel: Contacc s'a l'é fonsionà!
Minòt: I scomëtto che se, al ritorn a fussa drocaje 'l rioplan, gnanca dòp na vinten-a d'ore
d'intervent sirògich a sarìo stàit bon dë sganféje 'l soris dal moro!
Zeubi: Alora fin-a a mi, dòp dël dëspiasì ch'a l'é tocame 'l mèis passà, na cura parèj a
l'avrìa mach che fame dël bin. Con lòn ch'i l'hai passà...
Minòt: Ël passà a l'é... 'l passà. Stà mach ciuto e butje na pera 'nsima për piasì.
Zeubi: Na pera tombal.
(Marisin a fà babòja e a orija)
Marisin (fòra camp): Santa passiensa, ma mach ëd lolì a devo parlé.
Zeubi: Parin, ma coma ch'a fonsion-a tuta la facenda?
Àngel: A l'é coma quand ch'it l'has damanca o veuja 'd caté cheicòs...
Minòt:An cost cas... dì pura veuja: a basta già për indiché an manera precisa 'l concet.
Àngel: ... it vire për vetrin-e e it intre an cola ch'at... tira da pì.
Zeubi: ...ch'at tira da pì. Bel!
Minòt: Lòn a l'é indiscutibil: i sicòlogo a la ciamo "la spinta emotiva dell'impulso
all'acquisto".
Àngel: Valà lòn ch'a l'era col'emossion! Veus-to vëdde ch'a l'era n'arbuton?
Zeubi: Conta, parin, conta.
Àngel: Quant ch'it intres a së scambia ij salut e, sa bela fija, at buta a l'asi.
Zeubi: An che manera at buta a l'asi?
Àngel: Ma varda mach che dròlo: adess ch'i-i penso... a l'ha servime 'n bicerin ëd passito.
(Àngel a toca 'l bicer ëd passito e peui ij biciolin)
Minòt: Vin motobin ràir da cole bande. E a l'era bon coma cost?
Àngel: S'im n'anviso bin... a më smija ch'a l'abia pròpi 'l midem gust.
Zeubi: Për fòrsa: ël passito a l'é passito. Che diane!
Àngel: E peui a l'avìa dame doi doss butandje da na banda e da l'àutra dël bicer. Doss
coma costi-sì.
Zeubi: Coma për dì 'd mojé...
Àngel, Minòt e Zeubi (an còro): Un pòch da sì, un pòch da là!
Àngel: E ancor pì dròlo a l'é ch' j'ero 'd doss tìpich.
Minòt: Tìpich olandèis?
Àngel: Për gnente. A j'ero tìpich dle nòstre bande: a j'ero biciolin!
Zeubi: Ma varda mach la globalisassion: andoa ch'i soma rivà!
Minòt: It veus-to vëdde che cola tòta a l'era 'dcò chila piemontèisa coma sò biciolin e
passito?
Àngel: I savrìa pa divlo: chila... a l'ha mai parlà.
Minòt: Gnanca na paròla?
Àngel: Gnanca na paròla. D'àutra part, se chila-là a l'ha mai parlà... mi i capisso nen
l'olandèis.
Zeubi: Ma coma i l'eve fàit a passé la giornà sensa parleve? Coma ch'i l'eve fàit a capive?
Minòt: Për cole ròbe a l'é nen ch'a-i vada tant për capisse: a l'é pa coma esse dëdnans an
nodar, neh?
Zeubi: Ma alora, s'a fussa piemontèisa, miraco, un dì o l'àutr, it podrìe ancontrela belessì.
Àngel: Miraco i l'hai già ancontrala, ma da lì a arconòss-la... gnanca a parlene.
Minòt: E përchè mai it sarìe nen bon d'arconòss-la?
Àngel: Përchè a l'avìa 'l vëzzo 'd porté na mascrin-a 'd piume colorà ch'a-j coatava j'euj e
part ëd col bel nasin.
Zeubi: Magara ch'a fussa na tòta pien-a 'd gena?
Minòt: Mai conossune gnun-a ch'a fussa tìmida e ch'a fèissa col mësté. Për mi a l'era
un-a ch'a gieugava a fé la misteriosa për cissé ij sens.
Àngel: A sarà parèj, dal moment che tuti ij dì a cambiava mascra, a cambiava color.
Zeubi: Ma parin, coma ch'it fas a savèj che tuti ij di a cambiava color?
Minòt: Se tò parin a l'é armanù bele-là na sman-a, se mi i lo conòsso... tuti i di a catava da
la midema botega.
Àngel: Mi, i lo seve, i l'hai cheur da poeta. Am pias amiré jë spetàcoj 'd la natura...
Minòt: Ah, lòn ch'a-i é 'd pì anciarmant ëd la "natura"?
Àngel: A mi am pias amiré l'arch an cel, con tuti i set color ëd l'ìride, parèj...
Zeubi: Parèj con un color al di...
Minòt: E con la sman-a olandèisa ch'a dura set di coma la nòstra...
Àngel: I l'hai podù gòdme tute cole nuanse, tuti coj color.
Zeubi: Adess ch'i-i penso, andoa chi l'hai già vist na colession ëd mascrin-e 'd piume
tute colorà?
Marisin (fòra camp): Santa rigolissia: mai gnun ch'a osserva 'l comandament ch'a fa
óndes: minca un a dev fesse ij sò d'afé!
Minòt: It l'has rason: ëdcò mi i l'hai vist ëd mascrin-e 'd piuma. Ma andova?
Zeubi: Ma si, Marisin. Ant la ca da deurme 'd Marisin a-i në j'é na colession bela.
Àngel: A l'avrà cataje an Amsterdam: ëdcò chila a l'ha travajà an Olanda.
Minòt: Ëdcò chila a "butava a l'asi". E a dovìa esse brava, da coma ch'a l'ha butate a l'asi
pen-a ch'it ses intrà.
Zeubi: Ma Parin: Parlà, i l'eve mai parlà. La cera, it l'has mai vistajla. Ma, i sai nen,
chèich segn particolar... an n'avìa?
Àngel: Miraco un: un neo aranda l'amborì.
Zeubi: E pura. na ròba parèj, a l'é pa tant ch'i l'hai vist-la...
Marisin (fòra camp): Santa polenta: i lo savìa mi, che al mar i dovìa nen buteme a pijé 'l
sol con ël bikini! A bzògna ch'i-j fasa cambié dëscors.
(Marisin a intra)
Marisin: Për pronté 'l disné, i son bele al bon. I son ëvnùita a vëdde s'i l'eve damanca 'd
cheicòs.
Zeubi: A propòsit, Marisin: it deve përdoneme mia malagrassia, ma i devo ciamete na
ròba un pòch përsonal.
Marisin: Sentoma, sentoma.
Zeubi: Beh, an riva dël mar ti... it butave 'l "due pezzi" për pijé 'l sol...
Marisin: Për pié 'l sol i l'avìa pa damanca dël paltò, neh?
Zeubi: I ciapo 'n bàilo oooo... tacà a l'amborì...
Àngel e Minòt: Tacà a l'amborìììì???
Zeubi: It l'avìes un neo: a l'é vera o nen?
Marisin: I lo sai pa.
Zeubi: Ma coma ch'it fas-to a nen savèjlo?
Marisin: Tuti a lo san: ch'i ch'a l'ha 'n neo... a lo vëd pa.
Minòt: Giust: a lo dis fin-a 'l proverbi!
Marisin: Ma ti, Zeubi, it dovìe pa parleje a tò pare?
Zeubi: A l'é vera, ma peui i l'oma divagà.
Marisin: Alora a l'é mej ch'iv parle, parèj, quand che tut a sarà pront, i podreve seteve a
tàula con la ment lìbera dai sagrin.
Àngel: E i saroma... bin pì a l'asi!
Marisin: Oh, Àngel, coma ch'an fà chiel i compliment... ma lasseme andé ch'i l'hai tëmma
che dëdlà an cusin-a an brusa cheicòs.
(Marisin a seurt ma a séghita a orijé)
Minòt: Alora, Zeubi, andoa ch'i j'ero rivà?
Àngel: Al neo o... a l'amborì.
Minòt: Ma nò, prima 'd parlé dle toe aventure ‘d tòi "pais bass" ant ij Pais Bass.
Zeubi: I vorìa parlé fin-a mi 'd fomne.
Àngel: S’achit i l'hai già sentulo 'l mèis passà.
Minòt: Speroma che adess le ròbe as buto a pòst.
Zeubi: Papà, parin, i son an-namorame.
Àngel: Ah, la gioventù! Ah l'amor!
Minòt: A l'é dël pais o a l'é forëstera?
Zeubi: A l'é forëstera, a l'é forëstera.
Àngel: Boneur.
Minòt: E noi, noi i la conossoma?
Zeubi: Sigur, ch'i la conòsse.
Minòt: E ch'i ch'a sarìa?
Àngel: A l'é bela?
Zeubi: A l'é na fija franch bela... a l'é bela coma na stèila.
Àngel: Su, dine, dine...
Zeubi: A l'é Stèila, la mia stèila.
Minòt (al pùblich): adess as esprim torna an vers: i soma bin ciapà!
(a Zeubi): Adess ch'it fas ël poeta, it veules-to pa tireme giù tut ël firmament! Ma
chi ch'a l'é toa gognin-a?
Zeubi: Ma i l'hai pen-a divlo.
Minòt e Àngel: Dijlo a chi? Su, dine, dine...
Zeubi: Ma i seve diventà tuti ciòrgn? Iv l'hai dit ch'a l'é Stèila.
Minòt: Ma Stèila, Stèila chi?
Àngel: E fin-a costa a më smija d'avèjla già sentùa.
Zeubi: Ma a l'é Stèila, Stèila Dalmar!
Minòt: Contacc, im lo sentìa, mi!
Àngel: A l'ha na bela siloèt, a l'ha un bel përsonal!
Zeubi: As ancamin-a bin: parin, i son franch content ch'at piasa. A l'avìa pro rason mè
pare: mandeme al mar për meisiné ij mè sagrin.
Minòt: Miraco a l'era mej mandete an Olanda a fé la cura 'd tò parin.
Zeubi: Scotme pare, i vorìa giusta ciamé toa contenta, toa benedission.
Minòt (con na vos speransosa): Ma, ma... e chila, chila... Stèila, a lo sà?
Zeubi: Sigur: tòta Stèila Dalmar a veul diventé Madamin Stèila Frustacotin!
Àngel: A son-a fin-a bin: compliman. A l'é ora 'd fé 'n brìndes con ël passito!
Minòt: Gnun brìndes!
Àngel: Ma coma: gnun brìndes? A l'é 'n darmage.
Zeubi: Papà, mi i-j veuj bin a Stèila, e chila am në veul a mi, donca…
Àngel: Donca, s’as veulo bin…
Zeubi: ...mi it ciamo la contenta.
Àngel: Tut a fila : daje sa contenta e tocoma ij bicer na vira con ël passito!
Minòt: Gnente da fé: as në parla gnanca! A l’é na ròba ch’as farà mai!
Zeubi: Ma përchè?
Àngel: Ma coma ch’it la bute giù dura : a son giovo, san, as veulo bin! Ma përchè dije ‘d
nò?
Minòt: Përchè i lo dijo mi!
Zeubi: Ma as peul almeno savèjne ij motiv?
Minòt: A l’é nen na ròba ch’at riguarda. Nò e basta : fame pì nen parlé!
Zeubi: Ma coma a sarìa ch’a l’é nen ròba ch’am riguarda: i son mi col ch’a veul
mariesse! I devo savèj.
Minòt: Përchè Stèila a fà nen për ti.
Àngel: Ma për che motiv? As peul nen dì nò e basta.
Zeubi: A l’ha rason ël parin: as peul nen mach dì nò.
Minòt: Ma ti, Zeubi, con costa fija it l’has combinà cheicòs?
Zeubi: Mi Stèila i l’hai gnanca tocala con un dil. Ma i-j veuj tanta ‘d cola bin.
Àngel: Gnanca 'n basin?
Zeubi: Gnanca 'n basin!
Àngel: Da nen chërde. Ai mè temp... dël '68... la rivolussion sessual... (al pùblich) Ma
coste ròbe i l'oma pa già dije 'l mèis passà?
Minòt: Lassa perde, Àngel. A l'é nen ël moment. Boneur ch'a l'é suceduje gnente.
Zeubi: Alora…
Minòt: Alora la mia rispòsta a l’é sempe cola: nò!
Àngel: I l’avrìa mai fate dur parèj : dritura ciòrgn dëdnans a l’Amor.
Zeubi: A la finitiva i l'hai nen capì tò arfud, papà. Comsìa, con o sensa toa contenta... mi,
Stèila, im la pijerai l'istess!
Àngel: Cost sì ch'a l'é parlé da òm.
Minòt: Alora mi i son torna bele ruvinà!
Àngel: Ma che ruvinà e ruvinà: it peule mach blaghete d'avèj un fieul coma Zeubi. Un
fieul ch'a l'é stàit bon ëd tiresse su dòp ël disastr sentimental ch'a l'ha vivù su soa
pel.
Zeubi: A l'é vera: i l'hai tant fatigà për seurtne feura. E sensa gnanca andé a Amsterdam.
Minòt: A l'ha fàit lest a consolesse. A sta mira am resta gnente d'àutr che torna confessé...
Àngel: Confessé? Ahi ahi ahi ahi: am sa ch'i-i soma torna!
Marisin (fòra camp) Ah, monsù Minòt Frustacotin! Frustacotin: "di nome e di fatto".
Zeubi: Che tregenda! I l'hai paùra 'd capì.
Minòt: A l'é a mi ch'am toca, ch'am toca torna confessé: confessé n'àutra colpa dle mie.
Àngel: A l'era da maginess-lo: altro che toché ij bicer!
Minòt: Mi iv contrai mach s'im dareve vòstra paròla d'onor che gnente a surtrà
d'ambelessì, ch'iv na stareve bin botonà!
Àngel: Sa, taja curt e conta.
Minòt: Prima deve paròla, vòstra paròla d'onor...
Àngel: ...ëd fene paròla con gnun: it l'has mia paròla.
Minòt: Zeubi?
Zeubi: It l'has ëdcò mia paròla.
Minòt: Con gnun? Dzortut con toa mare?
Zeubi: Già dl'àutra facenda i l'hai nen batù gnanca na paròla!
Marisin (fòra camp): Santa passiensa: lor-sì a paròle, a-j ferma mai gnun!
Minòt: Bin, i deve savèj che Zeubi a peul nen mariesse con Stèila përchè, përchè Stèila a
l'é fija 'd Tonina.
Àngel: Varda mach, adess a l'é tut ciàir coma 'l sol: Tonina a l'é la mama dë Stèila, e mè
amis Minòt...
Minòt (sempe pì genà): E tò amis Minòt a l'é la vìtima, l'agnel sacrifical dël passà. Ëd col
passà ch'a séguita a drocheje acòl.
Zeubi: Mi i son?...
Minòt: Zeubi a l'é sò frel, Zeubi a l'é 'l frel dë Stèila, Stèila Dalmar.
Zeubi: Dime ch'a l'é nen vera.
Minòt: A l'é vera, a l'é vera. Darmagi s'a l'é vera!
Àngel: Mè car Zeubi, monsù Minòt Frustacotin in quanto tò pare a peul nen diventé tò
mëssé.
Marisin (fòra camp) E a mi che monsù Frustacotin a perd nen ocasion për ribadime che
costa a sarìa na ca da bin, na ca con deuit! Sacrenon: àutr che "santa
polenta", santa rigolissia", santa passiensa"... mi i fortisso: Santa
Mònica Levinsy! Ch'a l'é bin pì adat, neh.
Zeubi: Ma coma ch'it l'has podù?
Àngel (a Zeubi): Mè car Zeubi, ant la manera sòlita, a la mòda veja.
(a Minòt): Birichin d'un Minòt, gnanca costa it l'avìe pa mai dimla. Dai, conta
coma ch'it l'has fàit, coma ch'a l'é podù sucede.
Minòt: Coma tuti j'ani, la prima dumìnica dë stèmber, a Nòli a organiso la Regada Stòrica
e Tonina a l'avìa ciamame 'd deje na man a andé a controlé ij galegiant ch'a fusso
bin ancorà e ch'a fusso drit për tut ël përcors ëd la gara.
Àngel: E coma ch'it l'has controlaje-je... ij galegiant?
Zeubi: Va avanti, conta.
Minòt: A controlé i l'oma fàit prest, dagià che tut a l'era an órdin. Antlora mi i l'avìa na
curiosità: i savìa ch'a j'era na riva dël mar stërmà, andoa ch'as podìa mach riveje
con na barca. A bastava mach dobié 'l cap, an diression ëd la baja dij Sarasin.
Àngel: E ti, balòss d'un balòss, con l'andi dël pirata, it éres calate ant la part dël Sarasin.
Minòt: Tonina a l'é dël pòst e a l'era smonusse 'd compagneme.
Zeubi: I son ëstàje 'dcò mi: a l'é 'n pòst da fàula.
Minòt: I soma stendusse a pijé 'l sol. Dòp n'orëtta 'l temp a l'era cambià a l'improvista: le
nìvole a j'ero fasse scure e afrose e 'l mar a l'era diventà gròss an càusa d'un
ventass frèid. La temperadura a l'era bassasse e la pòvra Tonina a l'avìa frèid.
Àngel: A-j mancava mach pì ch'a tachèissa a pieuve.
Minòt: La pieuva a l'ha nen tardà e noi, për riparene, i l'avìo mach na toaja an doi, con
gnente acòl che ij costum da bagn.
Àngel: E ti, da col gran cavajer ch'it ses, it l'has daje coma protession tut tò calor.
Minòt: Pòvra fija, a l'era frèida coma la giassa. Ma 'dcò mi i l'avìa na frèid da forca.
Zeubi: Ma a fasìa pròpi frèid parèj?
Minòt: A l'avìa 'dcò tacaje 'n concert con tron e lòsne. Parèj i soma strensusse
ambrassà për ëscaudesse, mach për ëscaudesse, neh!
Àngel: Giust, mach për ëscaudesse.
Minòt: Ma dal moment ch'i j'ero a prim dë stèmber, i soma sùbit scaudasse...
Àngel: Im figuro 'l calor!
Minòt: E che calor! E i l'oma gnanca ancorzuss-ne dël temp ch'a passava. Dël temp ch'a
cambiava.
Àngel: Im lo magìn-o: Tonina a l'avù tut ël temp ëd përfessioné jë studi dël piemontèis.
Minòt: Quand ch'i soma tornà con ij pè su costa tèra a l'era quasi a la fin dël di: ël temp a
l'era arserenasse da 'n tòch e i soma pressasse 'd torné anans ch'a fasèissa neuit.
Zeubi: Ma papà, ma fin-a con Tonina.
Minòt: A l'é andàita parèj, i peulo feje gnente. I soma tornà a riva e i l'oma tirà 'n sèch la
barca: an sl'orisont a j'era già la stèila Boera ch'a lusìa.
Àngel: A sarà-lo pa për lòn che Tonina a l'avrà ciamà Stèila soa fija?
Zeubi: Ma alora 'dco costa Stèila a l'é mia sorela.
Minòt: Për lòn ch'i peulo nen dete la contenta. Ma, im arcomando: nen na paròla con
chicassìa!
Àngel: A sarìa në scàndol tròp gròss!
Zeubi: Im në vado a magoné bele daspërmì: gnanca sta vira i podrai confideme con mia
Stèila. Ma chi ch'a l'avrìa mai 'l corage 'd deje dëspiasì: a sarìa coma feje na
dëspresia ch'as mérita nen.
Minòt: I confido an toa comprension.
Zeubi: E mi am resta gnente d'àutr che confidé mach ant la meisin-a giusta: ël temp.
Minòt: Për ti a sarà na bon-a meisin-a, ël temp. Ma për mi a l'é diventà un bòja.
Àngel: Andoma, Zeubi, it ses fòrt: as rangerà 'dcò costa..
(Àngel e Zeubi as në van lassand sol monsù Frustacotin)
Minòt: Ah, l' Amor: n'ora 'd piasì, sent ëd dolor!
(a calo le lus: fin dël second at)