Tojo Alfé/Prim Sonet

Roma, 23 Avril 1783

“	Son dur, lo seu, son dur, ma i parlo a gent ch'ha l'ànima tant mòla e dëslavà ch'a l'é pa da stupì se 'd costa nià i-j piaso apen-a apen-a a l'un për sent. Tuti s'amparo 'l Metastasio a ment e a n'han j'orije, 'l cheur e j'euj fodrà: j'eròj a-j veulo vëdde, ma castrà, ël tràgich a lo veulo, ma impotent. Pura im dogn nen për vint fin ch'as decida s'as dev troné sul palch o solfegé, strassé 'l cheur o gatié marlàit l'orija. Già ch'ant cost mond l'un l'àutr bzògna ch'as rida, l'è un mè dubiet ch'i veui ben ben rumié: s'l'é mi ch'son 'd fer o j'italian 'd potìa.	”
—Vitòrio Alfé