Artorn


Dësmentiét

modifiché

Con le man pontajà daré dla schina,
i vardo l’orisont tërmolant dël mar,
mentre na carëssa lingera m’argala.

Dòp ël tramont l’ùltima fiama a cala,
sërcand dë s-cianché un rifless d’òr,
mentre j’onde a cun-o na lun-a pien-a.

J’ostàcoj son fòra sël fil dla scurità,
antant che ’l vent a gonfìa cost mond,
sempe grossé vers le passion passà.

Dësmentié le canson ch’a vnìo cantà,
dësmentié la gent véra, ij travaj grev,
le tradission ëd nòsta stòria bandonà.

Ambrassand minca àtim con passion,
col përdon ch’a rabela via ij dëspiasì,
sgrafigna decis tante amére ilusion.

Ma ora, bzògna passé dzora al tant da fé ?
O sté sota për capì ’l destin dë sti temp
destinà a seufre, ma sempe pront a scapé?