Sergio Donna/L'ùltim pissoir

L'ùltim pissor

A l’han lassà ’n pissor arlongh la lèja,
l’ùltim pissor ch’a l’é restà a Turin,
fàit ëd ciman e pera, a mòda véja:
gnun-e tëmme ’d resté ciavà lì ’ndrin.

Sarà che mi ’ncamin-o a vnì ’n pò vej,
ma col pissor am pias a vëdlo lì;
coj temp, për tanti vers, a j’ero mej:
se a n’òm a jë scapava ’d fé pipì,

sensa genesse, a intrava ’mbelelì.
Adess bzògna ’nfilesse ’nt un local,
e consumé: na tassa ’d té, un cafè,

na pasta: già, j’é da paghé la sal,
prima d’avèj la ciav ëd la toaleta:
al fond a drita, e ’ntant… it la fase a còl.