Rita Giacomino/La legenda dël Ròch d'Amlé

Artorn

---

La legenda dël Ròch d'Amlé

Na vòta a Sale ij bërger a largavën ij fee an nà për Moncal, a partciavën at matin e as portavën ël mëngiar d'apress. Ai tëimpore 'd Natal un giovën a l'é andèt ansima ai Ròch d'Amlé con sò past drèe: soa mare a-j ava dèt ël pastiss ch'a l'era na mnestra ëd verdura con trìfole, lèt e faseuj: a-j l'ava butà drinta ant la barëtta, ma a-j ava dit ëd zëmnar^[1] fina a mesdì.

Chiël a-i ha zëmnà un pò, peu prima che 'l ciocher a sonëissa, tëintà dal profum dël pastiss a-i ha mëngià. Dòp a-i ha lavà la barëtta ëd tëila e a'l l'ha butà a suciar ansima a n'ala 'd brëc; ma 'l vëint a-j l'ha portà vìa giù për ij Ròch d'Amlé. Ël bërger a-i ha sercà 'd piala, ma la barëtta andava sempre pì giù e chiël a l'é sghijà, a l'é chëit e a 's s'é massà.

A disën che për Moncal ij bërger a sëntciavën peu ancora ogni tënt la soa vos e a smijava ch'a disiëissa: "Ai tëimpore 'd Natal i avriss bëign pojà zëmnar...".

Nòta

1. Zëmnar: digiuné.