Rino Serra/Vent e drapò

Vent e drapò

Ël buf ëd vent ch’a l’ha aussà ‘l përfum amèr
Dël mar a jë spiraj dle val
E a l’ha ‘nvestite e scarbojà ij cavej,
Cit angarboj contra ‘l cel ësmòrt;

La rafica ch’a l’ha ‘ncolà ‘l vestì
E rapida a l’ha modelate a soa imagi,
Com l’é tornà, a ti lontan-a, a ste pere sì
Che la montagna al presipissi a fà omagi;

E coma dëstissa la furia cioca
Artreuva adess ël giardin, ël timid respir
Ch’a l’ha cunate, anvërsà sl’amaca,
Tra j’erbo, ant ij tò vòj sens’ale.

Aidé, pa mai doe vòlte a figura
Ël temp, a l’istessa manera ij gran! E scamp a ven:
Che se a capita, ansema a la natura
La nòsta fàula a bruserà ‘nt un nen.

Sgorgh ch’a së sdobia pa, e adess fà viv
Un grop d’abitassion, che stendù
A lë sguard an sël fianch d’un decliv
As vesto ‘d gala e dë scu.

Ël mond esist...Në stupor a fërma
Ël cheur, che a st’angossa blamblinanta a ced,
Nunsi dël vespr: e pa a cred
Che j’òmo afamà a l’han na festa.

E. Montale.