Rino Serra/Oss ëd sepia

Òss ëd sépia - Arfugg-te pa 'n l'ombra

Arfug-te pa ‘nt l’ombra
Ëd cola macia ‘d vërdura
Coma farchèt ch’a strapiomba
Pej na lòsna ‘n calura.

A l’é ora ‘d lassé ‘l miserabil
Canej ch’a smija s’andeurma
E vardesse le forme
Dla vita ch’a va sfërvajand-se.

Is bogioma ‘nt na pover
Ëd mare perla ch’a vibra,
Ant në s-ciandor che j’euj
A confond e ‘n pòch a në sfibra.

Pura, it lo sente, ant ël gieugh d’aride onde
Ch’angarghiss ant ëstora ‘d disage,
Campoma nen già ‘nt un gorgh sensa fond
Le nòste vite randage.

Coma col pòrti ‘d rochere
Ch’a smija sfrangià
An ragnà ‘d nivole;
Istess nòsti ànim brusà

Andoa l’ilussion a brusa
Un feu pien ëd sënner,
As perdo ‘nt ël seren
Ëd na sicurëssa: la lus.

E. Montale.