Rino Serra/Le fior dël mal/149
I. Suplement a "Le fior dël mal" modifiché
I
A TEODÒR ËD BANVIL
1842
It l'has ambrancà la Dea për ij cavej
E con tanta fòrsa che mi i l'hai scambiate
Për un rufian che soa morosa sta a bate,
Con motoben dëspresi e con tut sò vorèj.
Con euj ciàir e pien dël feu 'd la primissia,
A tò asi it l'has butà l'orgheuj d'architet
Ant le costrussion doa l'ardiment coret
A fà vëdde për da bin toa perissia.
Poeta, nòstr sangh da ògni pòro a peul seurte però;
La ròba dël sentàur che për asar varda 'n pò,
A cambia un rì funerari minca ven-a,
L'é stàita tre vòte tensùa an bave sutij
Ëd coj vendicativ e tòst mostruos retij
Che 'l pcit Ercul a strangolava 'n cun-a?