CXXII. La mòrt dij pòver modifiché

L'é la mòrt ch'a consola, aidé! E a da vita;
L'é 'l but dël vive e la speransa pì sola
Che, coma elisir, a n'ancioca e n'anvita
E an dà fòrsa 'd marcé fin-a a sèira 'ncora;

Travers la fiòca, la brin-a e la tempesta,
A l'é 'l ciairor ch'a vibra al nòstr orissont ëscur
Oberge famos che scrit ën sël lìber resta,
Doa 's pudrà mangé, deurme e setesse 'd sicur;

L'é n'àngel ch'a ten tra ij sò dij magnetich
La grand seugn e 'l cadò 'd seugn ëstatich,
E ch'a rifà 'l let ai pòver e ai patanù;

L'é la glòria dij Dei, l'é 'l grané mistich,
L'é la borsa dël pòvre e sò pais antich,
L'é 'l pòrti duvert su dij cej ësconossù!