Rino Serra/Garcia Lorca/042
BALADA DLA PIASSËTTA
modifichéA canto ij gagno
Ant la neuit pasia;
Rì ciàir,
Adoss seren-a!
Ij cit
Còs a l’ha tò divin
Cheur ën festa?
Mi
Un bòt ëd ciòche
Përdùe ‘nt la nebia.
Ij cit
T’in lasse canté
Ant la piassòla.
Rì ciàir
Adoss seren-a!
Còs it ten-e ‘n toe man
La prima?
Mi
Una reusa ‘d sangh
E ‘n liri.
Ij cit
Meui-je ‘nt l’eva
Ëd la canson veja.
Rì ciàir,
Adoss seren-a!
Còs it sente ‘n toa boca
Rossa e assià?
Mi
Ël savor ëd j’òss
Dël mè crani
Ij cit
Bèiv l’eva pasia
Dla canson veja.
Rì ciàir
Adoss seren-a!
Përchè it vade tant leugn
Da la piassëtta?
Mi
Vad ‘n serca ‘d mago
E ‘d prinsipësse!
Ij cit
Chi l’ha mostrate la stra
Dij poeta
Mi
L’adoss e ‘l rì
Dla canson veja.
Ij cit
It vas leugn, tant leugn
Dal mar e da la tèra?
Mi
L’é ‘mpinisse ‘d lus
Mè cheur ëd seda,
Ëd ciòche spërdùe,
Ëd liri e d’avije,
E mi andrai tant leugn,
Al dëdlà dle montagne,
Al dëdlà dij mar,
Avzin a le stèile,
Për ciamé a Cristo
Nosgnor ch’am deja torna
Mia ànima antica da cit,
Madura ‘d fàule,
Con ël capel ëd piume
E ‘l sàber ëd bòsch.
Ij cit
Lass-ne canté
Ant la piassëtta,
Rì ciàir,
Adoss seren-a!
Ij lumin smisurà
Da le frasche sëcche
Ferì dal vent
A pioro j’ore mòrte.
1919