Rico Gulin/A la fin ëd la fera

Artorn

---

A la fin ëd la féra

La fin ëd la fera

Coma na barca a lassa ’n mar gnun sorch
- greva ch’a sia –
e coma n’aeroplan a lassa an cel
giusta mach un bindel
ëd vapor trasparent,
magara già bele doman
a-i sarà pì nen marca
ëd lò ch’i son partì da lontan
e da lontan son rivà
për vardé da davsin
coma ch’a l’é la fin
dla fera.
E dite ciao.

L’Àngel ëd tòla

Al mërcà sota l’ala l’hai trovà1
për tèra, tra ’l rumente e la feraja,
n’àngel ëd tòla ch’a së spòrz ën fòra
da na mensola ’d fer, con la voluta
na frisa scarcagnà e rusulenta,
a vardé sai nen còsa e sai nen chi.
Na vòlta, cl’àngel, lustr e bin lovà
së sporzìa sever d’amonission
ën queiche gesia ’d vatesavèidòa
dzora ’l teste dla gent
che al mërcà dla feraja,
sensa manch ëntajesne,
a lo scarpiso.

Epigramma 23

L’has dime sara j’euj
e conta fin a tre.
E mi, nossentement,
l’hai sarà j’euj da bin
e contà fin a sent
sla fiusa ’d na carëssa
o, magara, un basin.
E, anvece, quand mia conta
a l’era pen-a al doi
ti j’eres già sparìa.