Renzo Brero/Vos dla tèra

Vos dla tèra

I sento avnime anver una canson,
un còro ‘d vos lontan-e e misteriose;
mia pòvra testa, straca dël magon,
na cheuj le vos pi avsin-e e pi giojose.

L’é un cant ch’a ven da leugn (1) e ch’a fa mal,
e tanta e tanta gent a lo compagna;
l’é ‘l cant dla tèra, un cant për tuti ugual,
che ‘l vent a lo svantaja an sla campagna.

L’é un cant leger parèj d’una farfaja, (2)
ch’a slarga le speranse e a dà la vita,
ch’arlegra, e ch’a dà fòrsa a chi a travaja;
l’é un cant ch’a gira ‘l mond, che mai a chita.

Soens, setà a la fnestra, mi lo sento
cost cant, che mi sai nen donda (3) ch’a ven-a;
ma ‘m pòrta la soa vos, e mi ‘m contento
ëd sèntëmlo ant ël cheur, ch’a m’ancaden-a!

Glossario

1 Leugn: lontano
2 Farfaja: farfalla
3 Donda, dond: donde, di dove