Renzo Brero/Nòstre ciòche

Nòstre ciòche

Nostre ciòche dla borgà
là postà an sël campanin,
son j’argin-e ’d nòstra ca,
son j’argin-e ’d nostra bin.

Son pa sgnore, e quand ch’a son-o
spàntio mila sentiment,
e ’l din dan che lor anton-o
l’è ’l din dan ëd nòstra gent,

che da ’nt l’eira dle cassin-e
e dai camp, an sël travaj,
a na cheuj le vos pi sclin-e,
tute vos ch’a vario mai!

Bin bonora, matinere,
lor a pòrto sò bondì
con ëd vos ch’a van legere
su le ca e ’l pian solì.

E la seira, pen-a scur,
dnans che tut s’andeurma e a tasa,
mentre ij cit, con sò cheur pur,
diso ’l bin, e mare aj basa,

e le stèile aj fan ghërlanda,
lor a son-o n’orassion
che su an cel a raccomanda
nòstri fen e nostre amson.

Sempre alegre, sempre ardìe,
e dì ’d festa e dì ’d lavor,
nòstre ciòche benedìe
buto an cheur ël bonimor;

e s’aj riva ant nostra ca
na disgrassia ò na partensa,
tute ’l ciòche dla borgà
pioro nòstra soferensa,

e ciamandne antorn a lor,
pòvre ciòche da paisan,
mës-cio ansema ai nòstri pior
sò din dan e dindalan!

Da «Parnas piemontèis» 1943