Artorn


Na cita lerma 'd rondola migranta
l'ha dësbandì la prima freidolin-a,
già le pianà dl'otonn marca sla brin-a
a coro për la tèra magonanta.

Le nebie a posso 'l cél la melodìa
dij breugg e dle belià dle filonghere,
ch'a torno a val al son dle ciochinere
ant un consert ch'a sà 'd malinconìa.

Mi vado - come feuja mnà dal vent -
posand lë sguard ëdzura lë spatuss
dle gran caviere dij foé baross,

macià dla lus dij castagné d'argent.
Ma, belavans, la gòj ëd j'euj a l'é finta:
minca n'ariss ch'a tomba am fora drinta.