Remo Bertodatti/Istà

Istà

Tërse 'd grimpant e ragg ëd sol foà
at fan da bàuti e ti 't biàute seren-a
lìbera ant l'ària cauda, e soagnà
'nt la còtia vesta 'd cél e nivoren-a.

E dindanand gioiosa sle cioende
't archinche con le reuse dij busson,
tratant che 'l vent a të scarpenta j'onde
bionde dij gran ch'a l'han nen vist l'amson,

'T vas dëgordìa 'n sj'albe frissonante,
't vòle dasianta 'n sij mesdì 'nsolà,
e mincatant it cale tra le piante
për fete 'n girotond con le masnà.

It cante con j'osei ch'at fan la rova,
it bale con le rame gonfie 'd feuje,
e strata 't cogie plàcida sla brova
dle sèire trapontà d'ombre mineuje.

E sbaruvà dal subi dle crivele
it serche 'n le neuit sombre 'd companìa,
't vische ij lumin ëd mila lusentele
për trové ij grì... e 'nsema fé la crija.