Pinin Pacòt/A XVI EF

A. XIV E.F.

(dl'ann ch'a fà 14 dl'Era Fassista)

Ij soldà mòrt lagiù, da quarant’ane
a l’han montà la guardia ant ij valon
e an sj’ambe antorn al pass d’Enda Chidane,
spetand ij viv, sle veje posission.

E ij viv, ij fieuj, a son avnù, lassand
piantà la slòira drinta ij sorch laurà:
l’han passà ’l mar e a son rivà, cantand
dnans a la mòrt, parèj d’an-namorà.

Otugn d’Italia, luminosa prima
d’Africa an arme, an sl’alba ansangonà
l’é coruje na lus da sima an sima,
quand che a l’arbomb dla prima canonà

l’é slargasse marciand coma na pien-a ,
prima lontan e peui sempre pì fòrt,
ël pass dij fieuj da l’ànima seren-a,
ch’a son avnù për deje ’l cambi ai mòrt.

E adess ij mòrt a peulo deurme an pas,
ché la vitòria a l’ha forsà ’l destin.
A son scapà da la paura ij Ras,
e ij fieuj dij mòrt a fan la guardia, e bin!

Brun-a congiò, - ch’it cante ant ël vilagi
acompagnà da un son ’d cëravattà, -
arpòsa anfin ël mòrt ëd l’Amba Alagi,
ël leon bianch, che ti it l’avìe cantà;

e a l’é tornà Gallian dal camp ’d bataja
a sò fòrt a l’avàit su Macallé,
a sò fòrt, àut sla gran onda sarvaja,
ch’a ven meuire crijand sota ij so pe.

E coj ’d Dògali a peulo vnì a pied-arm,
coj ch’a son mòrt pì grand che ’nt na vitòria,
drit an sl’atenti sota ’l vòl dlë sparm,
tajà dal feu come n’amson ëd glòria.

Brun-a congiò, chita tò cant ëd mòrt
e fate anans e crija l’elleltà,
ché dcò për ti a l’é cambià la sòrt,
e dcò për ti un pì bel di l’é nà;

e àussa ’l brass, che dzora ai batajon
a vàla e a splend la volontà d’un Òm:
brun-a congiò, dësmentia toe canson,
e crija fòrt, con ij soldà, so Nòm.

A l'é nen an cost prim ann dl’Impero, ch’a fassa dëbzògn dë spieghé le pòche alusion a j’aveniment ëd nòstre prime campagne d’Africa. Mach tre paròle tigrin-e: congiò, fija; cëravattà, violin e elleltà, crij ëd gòj ëd le fomne abissin-e.