Artorn a la Tàula


Fà gòj giré 'nt le matinà ch'a gela sota le piante fioragià dla brin-a,

mentre 'n passand, la bisa a në sgafela e 'l teren, sota ij pe, dur, a schërzin-a.
Un as sent quàich frisson travers la schin-a, ma 'l cheur, sota 'l paltò, come a martela.
Quasi, sean dièisso 'd gieughe a cavalin-a i tornerìo masnà për fé ij disbela.
O bej invern decis dël nòstr Piemont, con le dëstèise 'd fiòca 'n sle pianure, con le montagne bianche a l'orisont!
O poesìa dël such-glòria dla fiama, vision dij brich giassà sj ùltime auture!
L'òm a na seurt temprà parej 'd na lama.

—Nino Còsta