Nino Costa/I scoto...

I scoto...

I scoto drinta 'd mi, quasi stërmà,
giù 'nt ël profond, a le radis dla vita,
n'àutra vita che a nass, tìmida, cita,
n'àutr cheur ch'a bat: ël cheur dla mia masnà.

Tuti ij sò moviment am dan na sfita;
për pòch ch'a bogia am fà rësté 'mbajà,
ma son ij tò dolor, maternità,
coj ch'am giuto a marcé për la stra drita.

Ò creatura mia, ànima neuva
che prima 'd nasse i t'ëm fas già sufrì,
còs it saras për mi? Pen-a ò fortun-a?

Dòp che 'l destin a l'ha butame 'n preuva
la pas ch'i serco i la trovrai-ne 'n ti
guardand-te - viva - sgambité 'nt la cun-a?

(an: Mamina, Edission Viglongo)