Neuv Sermon Subalpin/Responsabilità e fiusa rispetosa

Responsabilità e fiusa rispetosa

Quante pretèise ch’i l’oma! Is ëspetoma quand ch’i soma ant ij pastiss, che Nosgnor Dé an ven-a ‘ncontra e ch’a fasa ‘l miracol ch’i vorsoma e, se chiel an rëspond pa coma e andova i vorsoma, i disoma ch’i-j chërdoma pì nen! Chiel, contut, an rëspond o an rëspond pa conform a soa saviëssa e sèmper con ëd rason precise. Costa nòstra pòsa grama, Gesù a la ciama “ël chërsent dij Farisé e d’Eròde”, la lession che chiel a mostra ai sò dissépoj ant ël pass d’ancheuj, March 8:14-21.

Ël chërsent dij Farisé e d'Eròde. “Ma ij dissépoj a l'avìo dësmentiasse 'd porté da mangé e ant ël barchet a l'avìo mach na mica 'd pan. Antramentre ch'a travërsavo 'l lagh, Gesù a-j dà costa avertensa: "Fé atension! Pijeve varda dal chërsent dij Farisé e dal chërsent ëd Erode!". Antlora a l'han comensà a disputé tra 'd lor përchè a l'avìo nen portà 'd pan. Gesù, avend sentì lòn ch'a disio, a-j dis: "Përchè steve lì a discute ch'i l'eve nen ëd pan? Possibil ch'i capisse ancora nen? I seve pròpi dur ëd comprendòri! I l'eve dj'euj e i s-ciaire nen! I l'eve dj'orije e i sente nen! Possibil ch'i arcordeve nen? Quand ch'i l'hai fàit la distribussion dij sinch pan ai sinch mila òm, vàire ch'i l'eve cujì 'd cavagne pien-e dij tòch ch'a l'era restaje?". "Dódes", a-j rëspondo. E quand ch'i l'hai fàit la distribussion d ij sinch pan ai quatr mila òm, vàire ch'i l'eve cujì 'd cavagne pien-e dij tòch ch'a-i era d'avans?". E a l'han dije: "Set". E chiel a l'ha dije: "Ancora i capisse nen?" (March 8:14-21).

A l’era già doe vire ch’ij dissépoj ëd Gesù a l’ero stàit testimòni dirèt ëd la multiplicassion miracolosa 'd pan e 'd pes për deje fa mangé a la furfa. Pura, lor a l’han ancora nen capì la lession che, con lòn, Gesù a vorìa mostreje. "Ancora i capisse nen?" (21). Lòn ch’a càpita adess che lor a ‘rpijo ‘l viagi an soa barca për seguité la mission, a sarà n’ocasion amportanta “d’arpass”. Tanme jë student ch’a son meusi ‘d comprendònio, ëdcò për nojàutri a l’é soens necessari che Nosgnor an mostra sèmper ëd bel neuv le lession ëd base dla vita cristian-a, parèj ch’a peudo esse anreisà ‘ncreus an nòstra ment. Coma c’a dis la litra a j’Ebreo: “I seve cristian da tant temp e i dovrìe ess-ne già 'd magister. Al contrari, i l'eve 'ncora da manca che quaidun av mostra l'abecé al riguard ëd la paròla 'd Nosgnor. I seve 'me 'd masnà ch'a l'han da manca 'd làit e ch'a peudo nen mangé d'aliment sòlid! An efet, coj ch'as nutrisso mach ëd làit a son ancora 'd masnà e a san nen coma fé lòn ch'a l'é giust. J'aliment sòlid a son për ëd gent chërsùa che, grassie a l'esperiensa, a san com arconòsse la diferensa tra lòn ch'a l'é giust e lòn ch'a l'é fàuss” (Ebreo 5:12-14). An efet, ëd pass tanme col ch’i lesoma ‘ncheuj a peudo smijene fin-a enigmàtich, pitòst misterios! Costa-sì, contut, a peul pa esse na scusa për nen ëstudié ancreus lòn che la Paròla ‘d Nosgnor a ‘ntend! Gesù, an efet, com a l’avìa fàit con ij sò dissépoj d’antlora, a podrìa bin, con lòn, butene an sl’avis, esasperà da nòstra meusiarìa, opura esse dispòst a ‘rpete soa lession, con santa passiensa.

Ij dissépoj a ‘rpijo sò viagi e a l’avìo nen pensà ‘d portesse dapress da mangé. A l’ero an tërdes, e a l’avìo mach na mica ‘d pan. “A l'avìo dësmentiasse 'd porté da mangé e ant ël barchet a l'avìo mach na mica 'd pan” (14). Përchè l’avìo-ne pa pensaje? Fòrse përchè a dasìo për ëscontà che Gesù a l’avrìa pensaje chiel an na quai manera, ch’a së spetavo n’àutr miracol? Gesù a smija che, an cola ocasion, ch’a veul mostré a lor, e a nojàutri, che da la mira cristian-a, la responsabilità përsonal e la fiusa ant l’antervension dla providensa divin-a a van sèmper ansema, a van ëd cobia. Lor a l’avrìo dovù penseje lor medésim, provëdde lòn ch’a l’era necessari scond soe possibilità e arsorse. A l’avìo pa, contut, da sagrinesse, ma d’avèj la fiusa che Gesù, se necessari, a l’avrìa suplì chiel lòn ch’a-j servìa. Ij cristian, an efet, a l’han d’avèj pa la pretèisa che Nosgnor a provëdda ‘d manera miracolosa ai sò bzogn, ma ‘d manera responsabil, second soe possibilità, a fan lòn ch’a l’é necessari da la mira uman-a, con saviëssa e antivision. A l’han, contut, la fiusa che Nosgnor a provëdrà a lor, se, coma e ant la mzura necessària, scond le promësse ‘d soa grassia sovran-a.

Responsabilità e fiusa, parèj, a son l’opòst, ëd lòn ch’a l’é ciamà ambelessì: “ël chërsent dij Farisé e ‘l chërsent ëd Erode”, visadì, a ‘d pretèise e ‘d mischërdensa: pretèise ant l’intervension miracolosa ‘d Nosgnor e, an efet, ël chërde pa che Chiel a lo peuda e veuja fé. Sossì a l’é ‘n “chërsent” ëd corussion ch’a fërmenta, ch’arbeujiss ëdcò ancheuj an tanti cristian. Da na banda a-i son ëd coj ch’a pijo për ëscontà che Nosgnor a l’abia d’anterven-e ‘d manera miracolosa andova e quand lor a veujo. Lor a penso, parèj, ëd podejlo manipolé, Nosgnor. Ant ël midem temp, lor a chërdo pa che chiel a lo peussa fé përdabon. Sta-sì a l’é na contradission dëstravisa. A-i é an efet na strèita relassion an tra la pretèisa che Nosgnor a fasa Chiel quaicòsa e la mischërdensa. A son tanti, an efet, ëd ch’a diso ch’a l’han pregà che Nosgnor a ‘ntervenìssa e che quandi che chiel a lo fà nen (coma e andova lor a veujo, a soe condission ëd lor), a diso ch’a l’han “përdù la fej”! Ij cristian genit, contut, fin-a ant ël cas che Nosgnor a-j rëspond pa (ant la manera che lor a l’avrìo vorsù) a séguito d’avèj fej an Chiel, përché a rispeto ‘l volej ëd Nosgnor, ch’a l’é savi e sovran, bele ant ël cas che lor a capisso nen përchè a l’ha pa daje na rëspòsta. Nosgnor, donca, a provëdd, ma chiel a së speta na nojàutri ël sens ëd responsabilità e fiusa rispetosa ant l’antervension ëd Nosgnor.

PREGHIERA

Nosgnor Dé! I confëssoma d’esse soens ëd dissépoj “dur ëd comprendònio”... Dane, it lo pregoma, ëd podèj angagesse ‘d manera responsabil e, ant l’istess temp, an avend fiusa an toa euvra providensial. Amen.