Neuv Sermon Subalpin/Dëdnans a Gesù as peul nen stërmesse

Dëdnans a Gesù as peul nen stërmesse

A dis ël proverbi piemontèis: “Amor, fam e fum, tòss e sòld, a së stërmo nen për ampess”. Vera, ma a-i é ‘d gent che, a stërmesse a lo fan pròpi bin e ch’a fan chërde d’esse lòn ch’a son nen. Ant ël tòch dl’Evangeli ch’i lesoma e comentoma ancheuj, ant n’adunansa ‘d chërdent divòt a së stërmava n’òm ch’a smijava coma tuti j’àutri, ma ch’a l’era dominà da në spirit maléfich, në spirit salòp. Lòn ch’a fà Gesù quand ch’as na rend cont? I lo vedoma ancheuj dal test ëd March 1:26-28.

Ël famos comediant piemontèis Carl Artuf (1885-1958) ant l’amusanta senëtta dal tìtol: “Dammi quella litra, nò non te la dago”, a conta d’un campagnin ch’a va për la prima vira a Turin a vardé na rapresentassion dël teatro. A rapresentavo na stòria con n’amassidi, e chiel a pensa che l’ator a l’era stàit massà përdabon! A l’era mach un teatro e chiel as na rendìa ancó nen cont! I podoma bin imaginesse le reassion ëd col badòla… J’ator a fan na finta, e a peudo esse motobin vajant a ampërsoné ij sò përsonagi, a fé chërde d’esse lòn ch’a son nen. Ëd soa fàussa identità ‘d lor gnun a na resta ambrojà: as sà ch’a l’é ‘n teatro, un sìnema. L’istess a carlevé. A carlevé ancheuj dzurtut mach ij cit, ma ‘dcò ij grand ant le feste, a së stërmo darera a na mascra, as buto adòss un costum për fé chërde d’esse quajdun d’àutr. Lolì, contut a l’é mach un gieugh, përchè ch’a l’é ciàir ch’as trata ‘d mascre. Ant la vita a l’é nen sèmper parèj. Tanti a l’é coma s’a portèisso na mascra, a fan chërde d’esse lòn ch’a son nen, e ‘d soens a riesso a felo tant bin che la gent a-i casco. Ant ël tòch dl’Evangeli ch’i lesoma e comentoma ancheuj, ant n’adunansa ‘d chërdent divòt a së stërmava n’òm ch’a smijava coma tuti j’àutri, ma ch’a l’era dominà da në spirit maléfich, në spirit salòp. Nosgnor Gesù Crist ch’a l’era present ambelelà, a lo dësquata e, dzurtut, a lo variss, an ëscassand col ëspirit salòp ch’a-j dava ‘l torment. Lesoma donca s’episòdi, e peuj i faroma ‘d considerassion.

N'òm con në spirit salòp. “Peui a son intrà a Cafàrnao, e sùbit dòp - a l'era un Saba - intrà ch'a l'era ant la sinagòga, Gesù a dotrinava. E tuti as maravijavo ëd soa dotrin-a, përchè a-j mostrava con grand'autorità, e nen parèj dij magister ëd la Lej. Ora as trovava là, ant la sinagòga, n'òm ch'a l'avìa në spirit salòp e a l'ha butasse a crijé, disend: "Ha! Còsa i-è-lo tra ti e nojàutri, Gesù 'd Nàsaret? Ses-to vnù për nòstra dëstrussion? I lo sai bin ch’it ses. Ti't ses ël sant ëd Nosgnor". Ma Gesù a l'ha arbufalo fòrt e a l'ha dije: "Stà ciuto e sòrt fòra d'ant col òm!". Antlora lë spirit danà, tormentandlo e crijand a tute fòrse, a l'é surtì fòra d'an col òm. E tuti a j'ero sbërlondì, ëd manera che as domandavo tra 'd lor: "Còs'è-lo sòn? Che dotrin-a neuva a l'é mai costa? Col-lì a comanda con autorità fin-a a jë spirit danà e lor a j'ubidisso!". E soa reputassion a l'é spantiasse 'd colp ant ij paìs tut dantorn la Galilea” (March 1:26-28).

Tùit ij saba, ël dì ‘d Nosgnor, com a l’era soa costuma, la gent ëd Cafarnao a l’avìa soa adunansa ant la sinagòga dël pòst. A scotavo la letura e la spiegassion dla paròla ‘d Nosgnor, a cantavo dij Salm e as fasìo dj’orassion. Për coj Israelita a l’era ‘l moment pressios che, minca na sman-a, a podìo riunisse për rende a Nosgnor l'onor e la glòria che a chiel ëdcò tuti nojàutri a l’é nòst dover ëd deje. A l’era, donca, n’adunansa ant la nòrma. Gnun-e surprèise, a part da la presensa ‘d Gesù, che, a l’é vera, a fasìa tuta la diferensa dë sto mond.

An tùit ij cas, la gent ch’a-i era, a l’era tuta ‘d gent religiosa, ëd gent divòta, nen vera? Pura, an tra ‘d lor a-i era ‘dcò quaidun che nòst test evangélich a dëscriv coma “n'òm ch'a l'avìa në spirit salòp”. Com er-lo possìbil? N’indemonià? N’òm che për la testa a l’avìa mach ëd saloparìe? É-lo nen vera che la gent ch’a l’é possedùa da në spirit ëd cola sòrt-lì a va nen “an cesa”, ma ch’a l’é bin contenta dë stess-ne fòra ant ël mond a fé ij sò spòrch afé, sensa dess-ne pensé ‘d Nosgnor? O nò… Pura, la realità a l’é che fin-a ant le cese, fin-a an tra ‘d coj ch’a l’han, ant le cese, ‘d fonsion ëd responsabilità, ëd prèive, dij pastor, dij mèmber onorà dla paròchia… a peulo bin ess-je ‘d përson-e che sota ‘l mantel ëd na përson-a divòta e rispetabil, a l’han për la ment mach ëd saloparìe, ëd ròbe nen degne, vërgognose. A l’é ‘d gent ch’a së stermo. Soa vita ‘d lor a l’é nen governà da Nosgnor, da lë Spirit ëd Nosgnor, ma da në spirit maléfich, da Sàtana, e lolì a l’é për soa përdission ëd lor e na dësgrassia për ël pòst anté ch’a stan.

A-i é gnente ‘d pes che “un servitor ëd Sàtana” ch’a së stërma ant na cesa… A l’é lì, an mes ai chërdent. As fà fòrt ëd sò “dirit” a ess-je ‘dcò chiel an cesa. Vera, Gesù a scassa gnun ch’a veuja vnì a chiel, ma n’òm parèj a l’avrìa da cambié soa manera ‘d pensé, ëd parlé, ëd fé, grassie a l’euvra ‘d Gesù che pian pian a lo cambia, a lo convert: a peul nen seguité a esse lòn ch’a l’é. A peul nen ëstess-ne lì ant la comunità dij chërdent, e pensé ‘d podèj seguité a fé tut lòn ch’a-j pias, coma se gnent’ a fussa, magara da stërmà, travëstì, mascrà da përson-a divòta....

A-i capita ‘dcò ch’a-i sia quaidun coma col-lì che nen mach a vorìa seguité a fé soe saloparie, ma che, ativ, a veul condissioné la comunità cristian-a fin-a d’aceté soe idèje an s’ lòn ch’a l’é giust, e giustifiché ij sò pëccà… A l’é nen na ròba da sorprend-se: a-i son bin ëdcò ant na cesa coj ch’a veulo vive coma ch’a-j pias a lor e nen marcé an sij senté dl’Evangéli. Le motivassion ëd soa përmanensa an cesa a podrìo esse vàire, ma a son nen cole giuste!

Coma ch’as podrìa fé për gavèje la mascra a coj ch’a son possedù da dë spirit salòp? A l’é Gesù medésim che, an nòstra conta, a beica la gent ch’a l’é lì radunà e a treuva col ch’a l’ha nen lë spirit giust, përchè chiel, Gesù, a les lòn ch’a-i é ant ël cheur ëd l’òm. A Gesù a jë scapa gnente, e a faliss mai quand ch’a fà l’anàlisi dle përson-e! Gesù a l’é nen tanme nojàutri ch’is foma angané da j’aparense! Na vòta, a la festa ‘d Pasqua a Gerusalem, i trovoma scrit che: “A nen fidesse 'd lor, tutun, a l'era Gesù, përchè a conossìa bìn la natura uman-a. A j'era nen da manca che a-j disèisso coma ch'a l'é fàit l'òm” (Gioann 2:24-25).

E ancheuj, coma fé për gaveje la mascra a coj ch’a stan lì an cesa, ma ch’a l’han nen lë spirit giust, e a veulo nen cambié? A venta prediché bin ciàir l’Evangel, prediché ‘l Crist, vive e fé la promossion génita ëd Gesù e ‘d sò Spirit, conforma a lòn ch’a dis soa Paròla, cola ch’i trovoma ant la Bibia. La vrità biblica l’òm ch’a l’é possedù da në spirit salòp an efet, a lo soporta nen! Prové mach a prediché Crist conform a le Scriture, e “l’òm con në spirit salòp” as arvirerà con fòrsa, a crijerà, a arbaterà, a farà resistensa, av contrasterà e a dventerà fin-a vòst nemis! A farà bin tut për feve sté ciuto, vojàutri ch’i prediche la vrità, a vorerà buteve d’antrap, a farà fin-a ‘d complòt përché coj ch’a vivo e ch’a prédico l’Evangeli a sio butà fòra dla cesa, pròpi lor… e chiel a podrà stess-ne lì an santa pas! Vive e prediché l’Evangeli për chiel a l’é na mnassa, n’atentat comëttù contra ‘d chiel e ij sò bu stërmà.

L’òm con në spirit salòp a dirà a ti, cristian, ti, ch’it ses pastor, ti ch’it prédiche fedel l’Evangeli: "Ha! Còsa i-è-lo tra ti e nojàutri ? … Ses-to vnù për nòstra dëstrussion? … Ses-to vnùit an costa comunità per mandela an përdission, ti, con toe ideje soversive e rivolussionarie?”. Vera: “Cos i-e-lo an tra ti e nojàutri”, ti ch’it prédiche Crist? Gnente! “... an costa cesa as predica nen tò Evangeli, ma l’Evangeli modern…”, a fà nen lòn che për chiel lolì a veuja dì. L’Evangel génit, chiel a lo soporta nen!

L’òm con në spirit salòp a l’é nen un gnorant, a sa bin coma ch’a stan le ròbe: “lo sai bin ch’it ses. Ti't ses ël sant ëd Nosgnor". E a l’é propri për lòn che chiel a stà bin atent ch’as predica nen la vrità an cola cesa, ma mach lòn ch’a smija a la vrità, lòn ch’a a ‘mbroja la gent, coma chiel ch’a l’é ‘n cristian fàuss, un servitor ëd Satana dë stërmion! L’apòstol Pàul a scriv: “Lë Spirit a dis ciàir che, ant ij dì darié, certidun as artireran da la vera fej e as faran ancanté da dë spirit anganamond e da dotrin-e diabòliche. A son mach ëd gent fàussa e busiosa ch’a l’ha na cossiensa cauterisà” (1 Timòt 4:1-2).

Gesù, contut, as lassa nen antimidì o sbaruvé. A dis a l’òm con në spirit salòp: “Stà ciuto e sòrt fòra d'ant col òm!". Con lòn, Gesù a fà na ciàira distinsion antra l’òm (ch’a l’é na pòvra vìtima dlë spirit salòp) e lë spirit salòp medésim, përché l’òm a l’é da salvé, da liberé, d’arcuperé për Nosgnor Dé. Lolì a l’é bin amportant, përché s’a l’é bin giust feje oposission ai magister ëd ròbe fàusse, a venta, s’a l’é possibil, serché d’arcupereje e, an tùit ij cas, preghé për lor përch’ a sio liberà da le fòrse negative ch’a-j condission-o.

La bataja a peul esse bin fòrta. Lë spirit a podrà dene ‘d torment e crijé a tute fòrse, ma a la fin la përsistensa ‘d chi ch’a viv e a nunsia ‘l Crist, a la fin a sarà cola ch’a vincc. Antlora j’àutri fedej, coj che anans as ancorzìo nen dla presensa an tra ‘d lor dë spiri salòp, as na saran ëstupì e as faran ëd domande (cole che prima as fasìo nen). Antlora la glòria e l’autorità dl’Evangeli a sarà esaltà e portà anans ëd pì. Gesù, l’Evangéli, la vrità proclamà da le Scriture Sante, a l’é potenta, a l’é autorèivola. A l’é fin-a pì potenta djë spirit salòp, a fà nen vàire ch’a sìo prepotent e fòrt coj ëspirit. I l’oma nen da dubitelo. I l’oma nen da lassene sbaruvé. A cost’Evangeli, a cost Crist, a l’han ubidì, longh la stòria fin-a dë spirit ch’as chërdìa che gnun a-j podèissa bate!

Che la fama, ch’ ël nòm ëd Gesù, antlora, che la glòria dl’Evangeli, a së spantia daspërtut ant la region dantorn a nojàutri për ël mojen ëd nòstra fidelità al Crist dij vangej.

Preghiera

Nosgnor! Ti ‘t sas vàire ch’i soma dolorà a vëdde ‘d gesie e ‘d grup ch’a fan profession d’esse religios ma ch’a son dominà da dë spirit salòp, ch’a son an efet dij nemis dël Crist che toa Paròla a nunsia. I confëssoma che nojàutri, dëdnans a tut lol, i soma brisà, abatù, sensa pro ‘d forsa për feje resistensa. Is rendoma cont che ij nòstri a son ij temp dl’apostasìa, dl’ëslontanament da la vrità, che la Scritura a na parla; dane, contut, la determinassion ëd vive e ‘d nunsié con fòrsa ël Crist e sò Evangeli, ch’i soma sicur ëd soa potensa a trasformé la realità e nòstri cheur, e a liberé coj ch’a son crasà e condissionà da Sàtana. Dane, a la fin, ëd vijé ‘dco an sù nojàutri medésim, përchè gnanca ‘n canton ëd nòstra ment, ànima e còrp, a sia mai sota ‘l contròl d’àutri ch’a sio nen lë Spirit Sant ëd Nosgnor. Amen.