Milo Bré/Ant j’eve dosse dël pensé

Ant j’eve dosse dël pensé

Lasseme spërfondé
andrinta a j’eve dosse dël pensé,
dël pensé ‘d Ti, o De…

peui perd-me an mes dla trasparensa ‘d lus
che a-j dà vita a la vita e al Cel am cus…
come a cus, sël cheur dla neuit, tute le stèile
antant che ‘l sol a sara soe parpèile…

Che bel! Sentisse lus drinta la Lus
e spërfondé, parèj, drinta ‘l Pensé:
sentime but d’Amor dl’ùnich Pensé,
dël Pensé ‘d Ti, o Dé!…

10.VIII.1996
An brass al sol, 1996

Mia Bin podrà nen deurme

Quand sarà temp d’arpòs
i veuj andurmime parèj, dosman,
come la lus dla sèira
drinta j’euj ëd le fior
antant che mia sej ëd Bin as n’andrà
a soagné për l’Univers smens dë stèile.

An brass al sol, 1996

Vive ant l’alba d’òr ëd l’Infinì

E tut dantorn a mi l’istà a së sfrisa
an mila sfiam ëd lus…
mi im sento ‘l boton d’òr 1 ëd fior celesta
che a deurb sòi làver 2
ai làver dl’orisont.

Nosgnor, son ij tò làver
le carësse dël sol an sla mia front?
O Toa Paròla che am bësbija legera
che a l’é sempre primavera
vzin a Ti?

Lo sai, Nosgnor!
E tò pensé a më sbaluca l’ànima.
I son con Ti…
e im sento ‘d vive
ant l’alba d’òr ëd l’Infinì.

An brass al sol, 1996

1 Boton d’òr: ranunculus repens.
2 Làver: làver ëd la fior.

Smens d’infinì

De estas calles que ahondan el poniente,
Una habrà (no sé cual) que he recorrido
ya pòr ùltima vez, indiferente
y sin advinarlo, sometido
a Quien prefija omnipotentes normas…

Jorge Luis Borges
da «Límites» – «El otro, el mismo»

Ëd coste stra che a-j coro apress al ponent,
un-a a-i na j’é [i sai nen quala] che i l’hai passà
già për l’ùltima vòlta, indiferent
e sensa andvinelo, assogetà
a Chi a stabiliss le nòrme tutpotente…)

An tute j’albe d’òr im fërmo a cheuje
bochet ëd giòle da anvisché ij tramont…

l’é la vos dij tramont che am parla al cheur
e a më spòrz la poesìa stërmà ant le feuje
ampërfumà d’otonn.

Lì i mësson-o ij mëssagi antich che ‘l sol
ven sëmnand tra ij silensi dl’ambrunì:
smens d’infinì… che i sento argiché an mi.