Michele Sento/L'avnì

L'avnì

(dedicà a le nostre masnà)

Bësbij lontan
camole noiose
ombre vagabonde
a man a man
as mëscio a le prime ombre dla seira

Arcòrd dlicà
dësmentià da la gent,
dëspresià dai savant
m’an pijo për la man

Veui chërde ant ël doman
lo veuj për le masnà
ch'a scoto con tristëssa
e a san nen còsa pensé

Come la reusa
con amor a cudiss
ij so arbut
i'm afido a tuti ij cit
con gòj venà 'd dolor
j'ilusiun dël doman
le speranse për l’avnì