Michel Fusé/Mè pà

Artorn

---

Mè pà

Da cit l’han vistlo andé – dëscauss – a Mëssa
(le sòche 'd sò fardel servìo pi nen);
peui rusché 'd bonimor, sémper seren,
pijand cros e bistrosse con fierëssa.

L’ha travajà di e neuit, tuta fermëssa,
fin-a a s-cianchesse 'l cheur con ij trafen,
tacà al dover, sens’onta o debolëssa,
per un tòch ëd pan sech… méj che panen!

L’arcòrd a resta viv ëd sò bon cheur,
com a l’é viv cò chiel eternament
tra 'j Sant dël Paradis. “Bele s'a meuir, –

l’ha dit Nosgnor – col ch’a l’ha fê an mi,
a viv”. L’é pròpi sòn che an fa content
e fòrt a fé, da soj, la stra dl’ëvnì.