Marisa Sacco/Ël marcà

Ël marcà

A la matin bonora, le bancarele a son rivà
e a son sistemasse an sla piassa dël marcà.
Ch'a fasa pieuva o ch'a tita ël vent,
ij comerciant as preparo për tiré ij client.
Fin-a d'invern con tanta fiòca,
con la frèid ch'a gela ij dent,
o magara an pien istà.
con na càud cha-j manca 'l fià,
ij comerciant a son sempre lì present.
Chi ch'a braja e chi ch'a crija
për ancanté con soa batarìa,
e për tiré soa clientela
a diso che soa ròba a l'é pì bela.
A-i na j'é për tuti ij gust:
as treuvo 'd ròbe da mangé,
e d'utiss për travajé.
An sij banch tuti ben rangià
as vëddo 'd veste tute colorà,
vërde, rosse, bianche e scure,
a-i naj'é 'd tute le misure.
Le madame as dan da fé
për trové lòn ch'a-j fà risparmié,
as fërmo ai banch pì afessionà
për caté la vërdura pì a bon marcà,
e për gnun motiv al mond
a farìo 'n gir pì long.
Le mame a porto ij cit a spass,
un an carossin-a e l'autr an brass,
e s'a pioro e fan ij caprissi,
lor ai pasìo con quàiche vissi.
Quand che 'l cioché a son-a mesdì
ël marcà l'é squasi finì,
le madame a fan an pressa a scapé via
a pronté disné a la famija.
J'omo a ciaciaro con j'amis,
për passé 'l temp e scambié 'n soris.
A l'é na bela tradission ël marcà
ch'as da an sle piasse dle borgà,
ëd tute le sità o dij vej pais