Mariolina Passigli/Na stòria për mi

Na stòria për mi

La lun-a a guardava ‘nt ël mar,
davzin a-j lusìa na stèila.

Camin-a, camin-a, camin-a,
la stèila e la lun-a davzin
guardavo da l’àut la colin-a.

La lun-a e la stèila sorela,
speciandse ant j’euj ancantà,
così compagnavo për stra
ël viagi ‘d na cita tant bela.

Peui quand ch’a l’é stàita a soa ca
─ la lun-a d’argent e la stèila ─
‘cò lor son fërmasse ‘nt ël cel
così che a la fin ëd la sèira,
ant j’euj ‘d cola cita masnà,
‘s cogiavo, la lun-a e la stèila.