Mario Salesse/Për lòn ch'a-i é da vive
Për lòn ch'a-i é da vive
modifichéh’a va parèj dël vent?
l’é nen rivà ch’an lassa
e a cor ch’a fà spavent.
Pesanta, grama e pien-a
’d sagrin e dëspiasì
ch’a val franch nen la pen-a
cerchess-ne d’àutri ’d pì.
Për lòn ch’a j’é da vive
andoma a fesse scrive.
Ancheuj tut a va a garela
e ’l mond, òh contagion,
da bon caval ’d Gonela
a val pròpi pa ’n boton.
E ti, andurmì dla quarta,
përchè canté da gal?...
Për fete fé la carta,
sbefiate sël giornal?
Për lòn ch’a j’é da vive
su, mandje a fesse scrive.
Còs veusto pijetla càuda,
le gambe ai can drissé,
avèj Nosgnor an fàuda,
con cost e col rogné?
Ël prim ch’a l’é scaudasse
l’é stàit un bel gadan,
rusand a s’é scavasse
la tomba con soe man.
Për lòn ch’a j’é da vive
Ch’a vado a fesse scrive.
«Combat për la Dea glòria,
për tut lòn ch’a l’é bel:
tò nòm passrà a la stòria
e un pòst t’avrass an cel».
Così dis la gramàtica
parland pa gnanca mal,
ma, viceversa, an pràtica
ti ’t treuve a l’ospidal.
Për lòn ch’a j’é da vive
mi ij mando a fesse scrive.
Tranquil e sensa gran-e
veuj stemne an santa pas.
Gloriose ciarlatan-e,
fé pura lòn ch’av pias!
Mi lavo pì nen l’aso,
mi i lasso ij can sirà,
i buto pa ’nt ël caso
dë spiferé ’d vrità.
Për lòn ch’a-i é da vive
ch’a filo a fesse scrive.
Che l’abia la salute,
un bel ciabòt fiorì,
gigèt, aptit, valute,
i ciamo gnente ’d pì.
Col di ch’a-i ven la «Nacia»
për dime: «l’é a la fin!»
tranquil bardand-la an facia,
fass l’ùltim San Martin.
Comenserai a vive
ël di che ’m farai scrive.
Dal lìber «Un pò për rije... e un pò për dabon» ed. Piemonte in Bancarella