Mario Paris/Orassion dij montagnin
Orassion dij montagnin modifiché
Nosgnor, Ti ch’it conòsse 'l grand travaj
che nòsti vej l’han fàit su ste montagne
për tiré feura da sta tèra màira
sèil, òrdi, fen, patate e 'n pò 'd castagne.
Ti ch’it ses testimòni dle fatighe
dl’òm ch’a portava a spale, ant ij garbin,
fin-a la tèra, su për le costere
che ij temporaj dla prima a slavassavo…
Ti ch’it l’has vist nòsta pòvra gent
a tajé 'l fen con daj e con mëssòire
e peui portelo a sosta ant ij barijon
carià an s’na lesa, giù për le carcà…
Ti ch’it l’has vist le dòne ch’a lavavo
s-ciapand le lastre 'd giassa ant la bialera
-che 'd masnà dantorn, n’avìo na coalera
e con, sle braje fruste, sent tacon-
'T jë sas, Ti ch’it sas tut, tute le pen-e
e ij sacrifissi e ij pior e la miseria
dë sta gent rudìa, pasia, onesta e seria
che malgré tut, ël cheur l’avìa seren
Mangiand pan arsetà, polenta e làit
e travajand, passient, da l’alba a sèira,
rivand an ponta për la strà pì drita,
lor l’han mostrane còs ch’a l’é la vita!
Su cola pòca gent ch’a l’é rëstaje
su costi brich sperdù e dësmentià,
slarga pietos Tò sguard: për Toa bontà,
lass-je nen soj, Nosgnor, daje coragi.
Daje la fòrsa a sta gent montagnin-a
ëd guardé ancora 'l cel dë dzora ai pin,
ëd ten-e dur, come a l’han fàit ij vej
chissà che peui, doman, vada nen mej…