Artorn


La vita as dësdavan-a a pòch a pòch,
la fiòca e ’l sol da sempre as dan ël cambi
e l’òm ch’a cred che ’l mond a sia ’l sò
as frusta di për di sensa ricambi.

Coma furmiëtta brava e laboriosa
a-i é quàich òm che pian as fà na stra
e sensa fé ’d mal a gnun riganda drit
basanda ògni soa assion an sl’onestà.

Le ciòche ’nt ij cioché a bato ël temp
ij vent a sofio ansima le miserie
e quand n’òmo giust a fà dë stra
sensa monté a scagn e sensa bòria

mi vëddo fin-a ’l cel ch’a lus ëd pì,
përchè a veul dì che an mes a tante stèile
lassù quaidun a pensa a nòstr pòvr mond
fasenda ij cuèrcc ch’a quato tante pèile.