Mario Albano/La nòna
La nòna modifiché
Sla pòrta ’d soa casòta,
le man drinta le man,
lé fërma na vejòta,
sò sguard l’é fiss lontan.
Con tinte spàlie smòrte
da na vision lontan-a,
chissà che ’d còse mòrte
la ment a dësdavan-a!
La prima età, l’amor,
le giòie dla famija, peui...
crussi, afann, dolor, la mòrt,
ch’a pòrta via!
Quanti parent pi vsin,
quante person-e amìe
ch’a l’han vorsuje bin
e ch’a son già sparìe!
Aj ved ch’a passo an fila
dnans a la ment e a piora -
Nossgnor - a dis fra ’d chila -
pieme ’d cò mi, l’è ora! -
Ma ’nt col moment ardìa
na bela masnajin-a
aj sauta al còl e a crija:
- T’ veuj tanta bin, nonin-a!
- N’arsaut, un socrolon,
la nòna a strenz soa cita;
j’é al pòst d’una vision
la realtà dla vita.
E ades, la veja a gòd,
pensand che, an fond an fond,
per cola fior ch’a s-ciòd,
l’é ancora bel ël mond!
Nòte modifiché
Da Armanach piemontèis për ël 1938. Arpijà an Canto ’d cò mi! Ij Brandé Turin 1951. (Neuva edission Ca dë Studi «Pinin Pacòt» Turin 1986).