Marco Motto Ros/Vardé fòra

Vardé fòra

A l’é an camin ch’a ven scur:
vardé fòra e s-ciajré tut pur.
An pòch la nebia ch’andossis ël rabel
ëd lòn ch’ai passa ‘ns la tera ò magara ‘nt ël cel.
‘T vardi là, al fond, le colin-e pen-a segnà:
‘t vëddi soe forme fin-e e scasi scapà;
gnente montagne, son tròp an là, lontan-e …
son sicur ch’i son nen sbagliame:
son là, ch’a së sforzo sens’àut ëdcò lor
a vardé da sì s’a j’é cheich color …
Doe lus ch’a sponto, giù, ant ël pais:
gnente rabel; a l’é ën Paradis!
Ij prà tacà, lì, danans a cà mia
a son tuti bianch e a j’é ën gagno ch’a sghija:
a l’é stà pròpi dura dovejla speté
a l’é rivà fin-a an pòch a fesse sospiré
sta cita spovrinà ëd fiòca
ch’a bastrà gnanca për fé na malòca,
për fé doj tir, fé volé ën capel,
për fé na bataja sensa tant ëd rabel.
Am ven an ment ën bel pensé,
framentre son lì ferm a vardé
ij fiòch ch’a calo giù doss doss,
un tacà l’àutr com’a fusso gelos,
un tacà l’àutr bin ordinà
sensa che gnun ai l’abia mai mostrà.
Na bela ròba ‘mparé da la Natura
anvece ‘d vorejne cambié la misura;
anvece ‘d vorejla sèmper cambié
e tut ël mond anvelené.
Vardé fòra parej com’a l’é adess,
vardé fòra sto mond ch’a smija pi nen l’istess:
parej, tut bianch, tranquil e chet
ch’a smija pulid e sensa gnanca ‘n difet.
A l’é mach che peuj, magara già da doman,
torna cambié tut l’ambaradan;
torna cambié e torna maunèt,
ch’a pija ‘l color ëd la testa d’un brichèt,
quandi ch’a l’é stait anviscà
e fin-a da dëstiss a resta brusà.
Ma, a la fin, venta contentesse
e ‘d costi pòchi bei moment ël cheur ampinisse
e fé an manera che ‘n dì daré ëd l’àutr con tanta passiensa
a scora dosman tuta la nòstra esistensa.