Marco Motto Ros/Na coron-a bianca

Na coron-a bianca

Ël sol a l’é lì, così caud e luminos,
che senti ij sò ragg a l’é fin-a piasos:
senti ‘l calor, così natural, ch’a scàuda ij òss
a buta na dròla frenesia tuta adòss,
n’afé ch’as capis nen, n’afé ch’a gatija
e a l’é parej che l’eui a sghija,
sghija pi ‘n bass, da ij ragg andesse a stërmé
en manera che fastidià da la lus deuv pi nen colé.

Cala lë sguard e ‘ncontra le vërde colin-e
ch’a son lì, ën pòch pi àute a sovrasté le pian-e;
ma peui pen-a pi ‘n là, pi àute e gàjarde
ai son lor, le nòstre montagne, le savojarde:
bele, bianche, àute, imponente
a dan fin-a l’aria d’esse arogante …

L’é nen parej: son fòrte ma arzisto sensa vorejlo,
al vent, a la pieuva, a la fiòca, a tuti ij ‘ntemperio;
a son lì tute ambiancà,
con na mantlin-a a son quatà,
na mantlin-a freida, fin-a gelà,
bon-a a ciapé ij ragg dël sol pen-a spontà.

Giré lë sguard, girelo dosman,
vardé tute le ponte davzin e lontan;
giré lë sguard, girelo d’antorn, con tanta atension:
un-a pi bassa, l’àutra pi àuta, a smijo butà lì, sensa gnun-e precision;
a vardé bin, peui, ël cheur bat fòrt, scasi anmatì,
framentre che j’eui vardo tut sto piasì:
dal Monvis a la caden-a ch’a compagna ij Tre Dent,
dal Rociamlon a tute ij àutre sota ij milasinch-sent;
vardé-lì: smija na coron-a, na bianca coron-a,
talment pulida che con ël bleu dël cel s’anton-a,
tuta sensa macia, na coron-a parei
a scàuda ‘l cheur e rend content ij eui!!