Marco Motto Ros/I toni

I toni

Due righe për chi ch’a lu sa pa,
për chilì che i toni a sun na nuvità.
La tradisiun di Toni ‘d lun chi pensi a l’è pi veja
scrivan due righe për devne n’ideja:
a l’è pa mac storia du nost pais, ma ‘d tùt u Piemunt …
lun chi veji pin là ‘d l’urisunt.
A sun fait për protesta contra i putent,
a sun fait për piese ‘n gir fra ‘d nui, brava gent!
Tanti ann darè l’era pi bel
ch’as pudiju lesi fin-a dau Castel:
pi a l’eru picant e ai tacavu aut su ciuchè
perché gnùn pudejsa ‘ndej a gavè.
Sù, cun la scala, cun la fioca o cun u vent
i cuscrit ëd l’ann a braiasavu cuntent:
a l’era ‘n poc cume diventè pi grand,
a l’era ‘n poc na neuit sensa cumand …
peuj a l’è ura dl carëtte pasà lun-lì:
dermagi che ‘ncheuj ai na j’è pa pi …
Ën tùte i curt a l’era dùerta la cas-a
e a purtavu i carëtte tùte giù ‘n pias-a,
un-a ‘nsima l’auta vnisiju bùtà
e là, ën punta na crava a dasija na brajà.
Ure ai va ‘n grassie ai cuscrit dë st’ann
che a la tradisiun a l’han daj na man!!