Luis Olivé/Tristizia

Tristizia

I pin an miniatura
sislà ‘nt un cel ëd giassa
scajo ‘d neir la bordura
da Sant’Ana a la piassa.

Parpajòle ferije
- file drite, antërsìe -
ale càndie, fior càndie,
fiòco le litanie.

E ‘l silensi bianch-reusa
(la grand’ala dësteisa!)
cova l’ànima ofeisa
për ch’a s’ciòda la reusa.

Ma i nassrà na baldanza
ògni rupia ‘ndurmìa
ch’a massrà la speransa
euj-ëd-nita da strìa.

Se ‘l cussin a l’è candi,
s’a dindano le pene,
ël savuj ëd le vene
scor adase, a pié l’andi.

…Mi veuj fé na corona
con le giòie pì fine
për cissela dë spine
l’ora freida ch’a sona.