Luis Olivé/Piemont

Piemont

Ò Piemont, ò paìs dij montagnar,
Paìs d’òmini dur e tut d’un tòch,
Ma àut, ma frèm, ma fòrt, com ij tò ròch.
Ma militar!
Cesare Balbo

PIEMONT! Piemont! I crijo con la fòrsa
ëd tut mè sangh e ‘d tuta la mia vos.
Contra ‘st mond salopard ëd luv rabios
tò nòm lo saro ant cheur come ant na mòrsa.

E tò parlé da mas-cc, Piemont glorios,
tò langagi scurì ‘d paròle crùe,
l’è un arc dë stèile e ‘d nì d’aquile drùe
con ale ‘d vent, euj visch ëd sol radios.

Un arch sizlà ‘nt ël diamant bleu ‘d tò cel
ch’a splend, Piemont, sle toe montagne a pich
sui tò biond camp laurà dai pian ai brich.

E ‘l pensé ch’a sluzìss ant mè sërvel
l’è un ragg dl’arà d’assel che ant le toe tère
squarsa j’òss dij nemis ëd le toe guère.

Mont Bianch, 1925