Luis Olivé/Mòrt ëd la primavera
Mòrt ëd la primavera
modifichéA-i-é ’d di che mè cheur a-i-é na pen-a
dossa coma na mùsica slanguìa
che as peul nen disse na malinconìa tant a l’é ciaira,
tant a l’é seren-a.
Tramola, ant cola lus ëd maravija,
una gran ciòca ’d fior: ma con na ven-a
rossa, che aj visca ij bòrd, con una ven-a
ëd sangh come an sël fil d’una faussìa.
E n’angelëtta ’d nébia, an coefa nèira,
ij pols che aj sagno... am ven sul cheur... legera.
Òh, bela mòrt ëd la mia Primavera!
E ’l vent carëssa j’ariss brun dla sèira.
E le fontan-e ciaciarin-e a rijo
a le paròle che j’erbo ai bësbijo..