Luis Olivé/Le neuit

Le neuit

Le neuit che peus nen deurme, an sël cussin
sento d carësse d’ale ’d parpajòle.
Mama, come le gòj sensa paròle
’d toa bin sensa basin-mignin-gatin.

T’l’has anlevame sensa còse dròle,
sensa fàule ’d magnin o ’d cherubin,
ma drinta ’l cheur t’l’avije un nì ’d cardlin
tut fàit ëd reuse, tut guarnì dë viòle.

Ti ’t lo stërmave daré j’euj sever
ma mi ’t sentija ’n fëfojé sutil
parèj d’una colomba ’nsima ’n dil.
E adess, ëd neuit, t’ëm pòrte ij seugn leger.
Ò Mama fòrta che t’ij ses pì nen
epura, ’nt mi, j’é tò respir