Luis Olivé/Ël demone ‘d mesdì

Ël demone ‘d mesdì

Su da le reis angavignà ‘nt la tèra,
su da le vene ‘l desidere arbeuj
e la mia man at tasta prima e at cheuj
parèj dël pom madur ch’a casca ‘n tèra..

Boca su boca, sensa vëd-.se ant j’euj
(ant i cavèj n’odor d’erbassa amèra)
randa a lë Stlon, che ten la cauna a meuj,

i nòstri nerv son grop ëd serp an guèra.
Bela e sarvaja, ant ël calor d’mesdì,
tuta toa carn a l’è ‘n foré dë spì:
zanzive rosse al sangh ëd la rijada…

I bei rimòrs a passo andrinta ‘d mi
coma ‘n vòle ‘d colomb sota n’arcada.
E un gal a canta për la gran solada.