Luis Olivé/Èira

Èira

Da ‘n sla sima dël brich
tant che ‘l sol a declin-a
s-ciàiro, a val, na cassin-a
con l’èira anlagà ‘d chich
ëd mélia quarantin-a. °

Oh ij rifless d’òr ch’a j’è
ant la lun-a ‘d col’èira
che, tra j’ombre dla sèira,
seugna aranda a un pajé
ch’a smìa ‘l tèit d’un cioché!

Qual mai lus ëd mistà
tramóla al son ë-s-clin
dl’Angelus bricolin!
Cól reu ‘d mélia andorà
l’è un mosàich bizantin.

E a më spécia ant la ment
nen figure ‘d missàj
ni ‘d vedrià ‘d catedraj:
ma l’Euj biond-sorident
ëd Nossgnor dël Travaj.

[mélia quarantin-a: tipo di granturco Zea mais ]

1957