Luigi Vaira/Silvia
Silvia
modifichéLe fomne coma ti, i l’heu sempre savù
ch’a fan mach lòn ch’a jë smija,
ma ch’it l’avrìe ’dcò sernù
la manera d’andetne via
lòn-lì i l’avrìa mai pensalo.
Bele che tò gest a l’abia fame sgiaj
adess che Ti ’t l’has falo
i l’heu pì gnun ringret përchè giumai
i l’heu capì che da col pensé
ch’it l’avìe ’nt la testa
it l’has pì nen podù scapé
e a mi... e a nojàutri, tut lòn ch’an resta
a l’é un pugn ëd sënner ant un botin
e ’n baron d’arcòrd andrinta al cheur,
arcòrd che da la sèira a la matin
a fan ëd mi n’òm che pian pianòt a meur.
Quand ch’i rivo a ca da ’n sël travaj
a la fin ëd na giornà ’n pò tròp ëstòrta
am capita da soens ëd pensé che mai
i podrìa trovete ’ncora lì, dré dla pòrta
con le savate ’nt ij pé,
con na mia camisa a còl
e a mi ’m ven da pioré
parèj d’un fòl
përchè minca matin col tò dispet
a më s-ciapa ’l cheur coma n’infart
pen-a ch’i seurto da ’nt nòstr let
ch’a l’é dësblà mach pì da mia part,
alora i vado lesto a ’mbrassé nòstra fija
e im rendo cont, tutun, che ’dcò a mi
am piasrìa fé ’l gest ch’it l’has fàit Ti,
ch’i peuss pa ’ncor përmët-me d’andé via.
Prim premi al Concors «Pignaté ’d Castlamont» 2019