Leone Sinigaglia/Il maritino

Artorn

---

Il maritino

Son comprame n’omnetin / grand e gròss mè ‘l dil marmlin.
Tuti j’autri van a fné, / mè omnetin a veul ëdcò andé.
Tuti j’autri ven-o a ca, / mè omnetin a n’a ven pa.
Tolalilarì, tolalilarà, / mè omnetin l’é restà là…

Son piame ‘l mè rastel, / vad a serché mè omnin bel.
Rastela ‘d sà, rastela ‘d là, / sot na feuja i l’hai trovà.
L’hai ciapalo con doi dil, / l’hai butalo ‘nt ël faudil1.
Tolalilarì, tolalilarà, / son portamlo torna a ca.

Con na branca dë scarlata / faje fé sue braje e vuata2.
N’é vansaine un tochetin, / faje fé sò corpetin.
N’é vansaine un tochetin, / faje fé sò crovatin.
Tolalilarì, tolalilarà, / mè omnetin l’é bin quatà.

Con na greuja ‘d ninsòla / faje fé soe scarpe ‘d sòla.
N’é vansaine un tochetin, / faje fé sò stivalin.
N’é vansaine un tochetin, / faje fé sò bej scarpin.
Tolalilarì, tolalilarà, / mè omnetin l’é bin caussà.

Con na feuja de meliassa3 / faje fé la soa pajassa.
N’é vansaine un tochetin, / faje fé sò bel cussin.
N’é vansaine un tochetin, / faje fé sò bel piumin.
Tolalilarì, tolalilarà, / mè omnetin l’é bin caussà.

Con na gucia dëspontà / faje fé soa bela spa.
N’é vansaine un tochetin, / faje fé sò stiletin.
Quand l’é stàit sì bin rangià, / quand l’é stàit sì bin rangià
Tolalilarì, tolalilarà, / le furmìe am l’han mangià.